بررسی ‏ مقایسه ای شاخص های تنفسی درافراد مبتلا به اختلال اضطراب‎ ‎فراگیر و افراد سالم

اختلال اضطراب فراگیر (Generalized Anxiety Disorder; GAD) یکی از شایع ترین اختلالات روحی-روانی است. تا کنون مطالعه ای به بررسی شاخص های تنفسی آن ها نپرداخته است. هدف از مطالعه حاضر، بررسی مقایسه ای شاخص های الگوی تنفس افراد سالم و افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر می باشد.

  در این مطالعه مقطعی 16  فرد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر با 16 فرد سالم که در ویژگی های دموگرافیک با هم همسان شده بودند؛ مقایسه شدند.  شاخص های تنفسی مورد بررسی شامل فشار دی اکسید کربن بازدمی و نرخ تنفس که با استفاده از دستگاه کپنوگراف به دست آمد، بازدم سریع در ثانیه اول (Forced Expiratory Volume in First Second ;FEV1) و ظرفیت حیاتی پرفشار (Forced Vital Capacity ; FVC) و نسبت FEV1 به FVC داده های اسپیرومتری بودند و  پرسشنامه تنفسی نیمگن جهت ارزیابی هایپرونتیلاسیون به کار رفت.

بیماران اضطرابی FEV1 و درصد FEV1 به FVC کمتری درمقایسه با افراد سالم داشتند. میزان دی اکسیدکربن انتهای بازدمی و نرخ تنفس اختلاف معنی داری بین دو گروه داشتند. شاخص دی اکسیدکربن بازدمی در مبتلایان به اختلال اضطراب فراگیر نسبت به افراد سالم کاهش و در مقابل شاخص تعداد تنفس در این گروه افزایش یافت. نمره پرسشنامه نیمگن در گروه بیماران اضطرابی  به طور معنی داری بالاتر از افراد سالم بود.

نتایج این مطالعه نشان داد الگوی تنفسی افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر متفاوت از افراد سالم و هایپرونتیلاسیون است. بنابراین بررسی عملکرد سیستم تنفس افراد مبتلا می تواند در روند زود هنگام تشخیص و درمان مسایل تنفسی و ارجاع آنان به مراکز فیزیوتراپی موثر باشد.