نقش فرهنگ خوش بینی علمی در بهبود یادگیری فراگیران

هدف این پژوهش آن است که سازه خوش‌بینی علمی و مولفه‌های آن در سازمان‌های آموزشی، در راستای نیل به یادگیری بیشتر فراگیران که منجر به عملکرد بهتر آنها می‌شود، واکاوی گردد. خوش‌بینی علمی در کلیه محیط‌های آموزشی؛ اعم از مدرسه، دانشگاه، سازمان‌، جامعه و...، قابل استفاده است و باوری مثبت در کادر آموزشی کلیه فضاهای آموزشی می‌باشد، مبنی بر اینکه آنها قادرند با تاکید بر یادگیری، با اعتماد به مشارکت فراگیران، با ایمان به ظرفیت و کارایی خود و فراگیران و با تلاش و پشتکار، سبب یادگیری بهتر فراگیران و ارتقای سطح دانش، مهارت‌ها و توانایی‌های آنها شوند. از این‌رو هدف پژوهش حاضر، تبیین نقش فرهنگ خوش‌بینی علمی در بهبود یادگیری فراگیران است. روش پژوهش، از نوع پیمایشی است و جامعه آماری، فراگیران دوره‌های آموزشی مدیریتی مناطق 22گانه شهرداری تهران در سال 1398 هستند که به روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای چندمرحله‌ای، 400 نفر به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. برای گردآوری داده‌ها، از پرسشنامه محقق‌ساخته 24 سوالی، استفاده شد. این پرسشنامه از طریق مصاحبه با خبرگان و نظرخواهی از آنها احصا شد. روایی ابزار، از طریق روایی صوری و پایایی آن، از طریق آلفای کرونباخ، محاسبه و کفایت ابزار، محرز گردید. به منظور تجزیه‌و‌تحلیل آماری داده‌ها، از آزمون‌های t تک‌گروهی و تحلیل واریانس یک‌طرفه استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان دادند که نقش فرهنگ خوش‌بینی علمی در بهبود یادگیری فراگیران بیشتر از حد متوسط است که مولفه کارآمدی گروهی بیش‌ترین تاثیر را بهبود یادگیری فراگیران دارد.