بررسی و تحلیل رشد فضایی شهر تبریز با مدل های کمی و تصاویر ماهواره ای

در دهه های اخیر شهرها به صورتی بی برنامه رشد کرده و محدوده های شهری در مدت کوتاهی به چندین برابر وسعت اولیه خود رسیده اند، توسعه آنها در قطعاتی مجزا، بدون برنامه ریزی، تنگ و جسته و گریخته بوده است که الگوی گسترش یا پراکنش افقی شهری از ویژگی های اصلی آنها شده است و موضوعی قابل توجه در میان برنامه ریزان و سیاست گذاران در سراسر جهان گشته است. شناخت الگوی توسعه کالبدی شهر به منظور هدایت آن در راستای توسعه پایدار شهری امری اساسی است. در این تحقیق سعی شده است تا نحوه رشد و توسعه شهر تبریز از سال 1351 تا 1392 با استفاده از تصاویر ماهواره ای به همراه آنتروپی شانون و متریک های فضایی مورد بررسی قرار گیرد. در این مدت مناطق شهری در سال 1351 از 3046 به 11697 هکتار در سال 1392 افزایش داشته است که 284 درصد رشد را نشان می دهد، همچنین میزان آنتروپی شانون در همه ی دوره ها افزایش داشته که در سال 1392  به بالاترین حد ممکن 01/4 رسیده است. نتایج متریک های فضایی نیز رشد پراکنده شهری تبریز را اثبات می کنند. در نتیجه شهر تبریز  نیاز به توجه ویژه و برنامه ریزی مناسب به منظور کاهش آسیب های ناشی از رشد پراکنده شهری دارد.