بررسی تطبیقی معنایی و موسیقیایی اتباع در کردی کلهری با زبان فارسی (نمونه مورد مطالعه: گویش کلهری شهرستان های گیلان غرب و ایوان غرب)

گویش کردی کلهری یکی از گویش های شاخه جنوبی زبان کردی (زبان کردی دارای سه شاخه شمالی،مرکزی و جنوبی)ست که بیشتر گویش وران آن در شهرستان های ایوان غرب و سرابله از توابع استان ایلام و اسلام آباد غرب و گیلان غرب در استان کرمانشاه سکونت دارند. از آنجا که مطالعات زبان شناسی، زبان کردی را جزو زبان های هم عرض زبان فارسی به شمارمی آورد؛ مفاهیم، واژگان و ترکیبات این زبان نیز مانند زبان فارسی، برآمده از روابط و تناسبات میان واژگان است که یکی از این تناسبات وجود اتباع در زبان است. از این رو نگارندگان این پژوهش به شیوه تلفیقی میدانی (گفتگوی مستقیم با گویشوران کلهری شهرستان های گیلان غرب و ایوان غرب) و با استناد به منابع کتابخانه ای (مراجعه به کتاب های معتبر مرتبط با گویش کلهری) به پژوهش حاضر پرداخته اند و برآنند تا به این پرسش ها پاسخ دهند: 1- آیا در گویش کردی ایوان غرب و گیلان غرب اتباع وجود دارد؟ 2- در گویش کردی ایوان غرب و گیلان غرب چه تناسبی میان واژه پایه و پیرو (تابع) وجود دارد؟ 3-چه تفاوت ها و شباهت هایی بین اتباع در گویش کردی با اتباع در زبان فارسی وجود دارد؟ از نتایج حاصل شده این پژوهش آن است که از نظر کارکرد معنایی و از لحاظ ساختاری و موسیقیایی، اتباع در گویش کلهری دقیق شبیه اتباع در زبان فارسی است؛ با این تفاوت که بسامد تقدیم تابع بر متبوع در اتباع کلهری نسبت به تقدم تابع بر متبوع در زبان فارسی بیشتر است. تفاوت دیگر، وجود اتباع گردان در زبان کردی است که در زبان فارسی موردی از آن یافت نشد. این ریزتمایزات و اختلافات کاربردی، بیانگر آن است که زبان فارسی و کردی با تمام تشابه ساختاری، هم عرضی و اقتباس شان از یکدیگر، دو زبان مستقل از هم هستند و پرداختن به چنین تفاوت های ریز و نامحسوس می تواند وجوهی از استقلال دو زبان را آشکارتر نماید.