بررسی حس عمقی و کنترل کمری-لگنی، در زنان با و بدون دیاستازیس رکتی و ارتباط آنها با درد و ناتوانی کمری پس از زایمان

به افزایش فاصله بین دو عضله راست شکمی در دوران بارداری و پس از آن دیاستازیس رکتی می گویند. شیوع این عارضه در زنان پس از زایمان، 66 درصد است. با توجه به بی ثباتی ستون فقرات و لگن در این افراد، اختلال در حس عمقی و کنترل کمری-لگنی می تواند یکی از عوامل درد و ناتوانی کمری در آنها باشد؛ در نتیجه هدف از مقاله حاضر بررسی وضعیت حس عمقی و کنترل کمری-لگنی، در زنان با و بدون دیاستازیس رکتی و ارتباط آنها با درد و ناتوانی کمری پس از زایمان است.

مواد و روش‌ها:

18 خانم سالم با میانگین سن 4/55±25/77 سال و 18 خانم مبتلا به دیاستازیس رکتوس با میانگین سنی 5/69±28/83 سال که 2 الی 5 ماه از زایمان آنها گذشته بود، در مطالعه شرکت داشتند. میزان خطای بازسازی زاویه 30 درجه فلکشن کمر با گونیامتر در وضعیت چشم بسته و در حالت ایستاده ارزیابی شد؛  کنترل کمری-لگنی نیز با استفاده از تست میدانی گام جانبی(Lateral Step Down)  اندازه گیری شد.

یافته‌ها:

یافته های مطالعه نشان داد که میانگین خطای بازسازی زاویه فلکشن کمری-لگنی در گروه مبتلا به دیاستازیس رکتی به طور معناداری بیشتر از گروه سالم بود (0/0001=P). در تست گام جانبی نیز بین گروه سالم و مبتلا به این عارضه تفاوت معناداری دیده شد (0/0001=P).

نتایج مطالعه حاضر نشان داد دیاستازیس رکتی که در برخی از خانوم ها پس از زایمان رخ می دهد، می تواند مشکلاتی چون اختلال در حس عمقی و کنترل کمری-لگنی ایجاد نموده که ممکن است به درد و ناتوانی در کمر بیانجامد.