الگوی تکامل ساختاری منطقه جنوب نطنز شاهدی از تقابل ترافشارش راستگرد بر راندگیهای قدیمی تر در ایران مرکزی

منطقه جنوب در پایانه جنوب باختری سامانه گسلی قم- زفره در ایران مرکزی واقع است. تحلیل ساختاری این منطقه، نشان دهنده آن است که گسل های راندگی اولیه با روند عمومی خاوری- باختری تا شمال باختری- جنوب خاوری همچون گسل فسخود واقع به طور عمده مجموعه واحدهای رسوبی قدیمی پرمین- تریاس (سازندهای جمال، نایبند و شتری) را بر روی واحدهای جوان تر رانده است. این مجموعه در ادامه توسط گسل های امتدادلغز با روندهای شمال باختر- جنوب خاور و شمال خاور- جنوب باختر قطع و جابجا شده اند. این مجموعه های امتدادلغز جوان تر از ایوسن، در ارتباط با فعالیت های راستالغز گسل قم- زفره بوده و رده های پایین تر منشعب شده از پهنه اصلی این گسل می باشند. تلفیق داده های ساختاری و شواهد زمان بندی تغییرشکل بدست آمده از ناپیوستگی های عمده نشانگر آن است که این منطقه در بازه زمانی قبل از کرتاسه زیرین چین خوردگی ناحیه ای را پشت سر گذاشته است و در ادامه در بازه زمانی کرتاسه زیرین مطابق با سایر بخشهای ایران مرکزی کشش ناحیه ای را متحمل شده است. راندگی های مشاهده شده در منطقه، در بازه زمانی پس از کرتاسه زیرین در منطقه اتفاق افتاده است. و در نهایت تغییرشکل های جوانتر از الیگوسن مرتبط با رده های گسلی، گسل قم- زفره ساختارهای قدیمی تر را قطع و جابجا نموده است.