ارزیابی خرابیهای روسازی آسفالتی محوطه های دانشگاهی (مطالعه موردی محوطه دانشگاه مدیترانه شرقی EMU کشور قبرس شمالی)

نگهداری جاده به عنوان یکی از عوامل مهم در سیستم مدیریت و نگهداری روسازی(PMS) در نظر گرفته می شود. مدل پیش بینی عملکرد روسازی، مهمترین بخش از یک سیستم مدیریت روسازی است. این سیستم قابلیت این را دارد تا با استفاده از اطلاعات مختلف ذخیره شده راه ها، شرایط پیش بینی آینده را برآورد کند. هدف این تحقیق ارزیابی اولویت نگهداری روسازی محوطه های دانشگاهی با استفاده از شاخص شرایط روسازی (PCI)است. با توجه به تردد اتوبوسها به عنوان سرویس های دانشگاهی و وسایل نقلیه شخصی عبوری در محوطه دانشگاه، انجام این تحقیق حایز اهمیت است. در این تحقیق، محوطه دانشگاه مدیترانه شرقی (EMU)کشور قبرس شمالی به طول 10 کیلومتر مورد بررسی قرار گرفت. داده ها بصورت روش مشاهده ای جمع آوری گردید. مسیر مورد مطالعه به 16 بخش تقسیم بندی گردید. مشاهده 9 نوع از انواع خرابی های روسازی در مسیر مورد بررسی از روش (PCI) نشان می دهد که پنج بخش از جاده در وضعیت خوب، چهار بخش در وضعیت رضایت بخش، شش بخش در وضعیت مناسب، یک بخش در وضعیت نامناسب و یک بخش جاده در وضعیت خیلی ضعیف قرار دارد. در حالت کلی، 15 بخش از 16 بخش جاده در وضعیت پایدار قرار دارند. عدد PCI بدست آمده برابر با 80.63 درصد است، که بیانگر قابل قبول بودن وضعیت روسازی است. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که متداولترین خرابی ها در روسازی مسیرهای واقع در محوطه های دانشگاهی از این دست، شامل ترک پوست سوسماری، وصله و کنده کاری، ترک بلوکی، ترک خوردگی طولی و عرضی، شیار شدگی و روزدگی قیر است. خرابی های وصله و کنده کاری، پوست سوسماری و ترک های طولی و عرضی به عنوان شدیدترین خرابی های رخ داده شده، ارزیابی شدند.