بررسی مدل های اکولوژیکی حوزه آبخیزداری نیزار قم از منظر کاربری های کشاورزی، مرتعداری و جنگلداری

مطالعه و برنامه ریزی و اجرای عملیات حفاظتی، احیایی و مدیریتی، منجر به بهره برداری صحیح و معقول از منابع طبیعی تجدید شونده و توسعه پایدار شده که این امر از عوامل مهم و زیربنای de رشد اقتصادی و خودکفایی است. یکی از این منابع حیاتی، آب و خاک است. این پژوهش به بررسی مدل های اکولوژیکی حوزه آبخیزداری نی زار قم در سال 1391 از منظر کاربری های کشاورزی، مرتعداری و جنگلداری پرداخته شده است. مساحت این حوزه آبخیز حدود 38/12821 هکتار یا 82/12 کیلومتر مربع است. با توجه به وسعت حوزه و شبکه آبراهه های فرعی داخل آن، در این پژوهش محدوده طرح به 9 زیرحوزه مستقل و غیرمستقل تقسیم شده است. ابتدا نقشه های به دست آمده برای کاربری مختلف با یکدیگر ادغام و توان هر منطقه برای کاربری های مختلف به دست آمده است. در مرحله بعد با روش کیفی-قیاسی و با کمک نقشه کاربری موجود به تعیین بهترین و اولویت دارترین کاربری اقدام شده است. پس از تعیین اولویت بندی های مناسب برای تمام بخش های منطقه مورد مطالعه، یازده نوع کاربری برای بخش های مختلف مناسب تشخیص داده شده است. با مقایسه نقشه کاربری موجود و کاربری های مناسب در منطقه مورد مطالعه که در این پژوهش به دست آمده است، چند نوع تناقض قابل مشاهده است. مهم ترین آن مربوط به حدود 40 هکتار از اراضی زراعت واقع در جنوب شرق و جنوب غرب منطقه است که برای این کاربری مناسب نبوده و بایستی به مرتع یا علوفه کاری تبدیل شود. دسته دیگر از تناقض ها مربوط به اراضی مرتعی دارای محدودیت بوده که بایستی به صورت حفاظت شده و تنها برای استفاده حیات وحش مورد استفاده قرار گیرند. دسته دیگر مربوط به اراضی دارای پتانسیل کشاورزی بوده که عمدتا در بخش شرقی منطقه مورد مطالعه واقع شده و می تواند جهت کشت آبی مورد استفاده قرار گیرد.