ارزیابی تاثیر امنیت بر زیست پذیری بافت های فرسوده شهری و ارائه راهبردهای ارتقای آن، مورد مطالعاتی: محله انصار شهر مشهد

فرسودگی کالبدی و محتوایی بافت های فرسوده، احساس امنیت اجتماعی ساکنان این بافت ها را تحت تاثیر قرار داده و به کاهش حضورپذیری و تعامل آن ها در بافت و به فراخور کاهش زیست پذیری و سرزندگی را با خود به همراه داشته است. محله انصار به عنوان یکی از بافت های فرسوده شهر مشهد امروزه با مشکلات گوناگونی در زمینه امنیت، سرزندگی و حضور افراد در عرصه های شهری مواجه شده است. از این رو هدف مطالعه حاضر ارزیابی تاثیر امنیت بر زیست پذیری بافت های فرسوده (محله انصار) با تاکید بر رویکرد CPTED و ارایه راهبردهایی جهت بهبود زیست پذیری محدوده مورد مطالعه می باشد. روش این پژوهش توصیفی- تحلیلی است و از میان ساکنان محله انصار 370 نفر به صورت تصادفی برای تکمیل پرسشنامه ها انتخاب شده اند. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از آزمون های آماری مانند آزمون تی، فریدمن و اسپیرمن در نرم افزار SPSS و همچنین تکنیک تحلیل سوات انجام شده است. نتایج مطالعه نشان می دهند که مولفه های زیست پذیری و امنیت محله انصار، در شرایط نامطلوبی قرار دارند و از میان شاخص های زیست پذیری و امنیت، به ترتیب شاخص های تعامل و ارتباط و تمایل به نظارت مطلوب ترین و شاخص های رضایت و اعتماد به مدیران و آسایش؛ نامطلوب ترین هستند. علاوه براین نتایج، همبستگی مثبتی بین امنیت و زیست پذیری را نشان می دهند. همچنین از میان شاخص های امنیت، کیفیت روشنایی و تمایل به نظارت میان ساکنان به ترتیب دارای بیش ترین ارتباط با زیست پذیری هستند. با توجه به تحلیل های انجام شده، جهت گیری راهبردی کلی محله انصار به منظور بهبود زیست پذیری، از نوع حداقل- حداکثر و از نوع انطباقی است. ساماندهی نظام کاربری ها و فضاهای بازعمومی جهت ایجاد سرزندگی و ایمنی، تقویت مراکز گردهمایی و تجمع در محله از جمله راهبردهای شناسایی شده جهت افزایش زیست پذیری با تاکید بر امنیت در محله انصار است.