مقایسه اثربخشی درمان مبتنی ‏بر پذیرش ‏و تعهد و درمان شناختی - رفتاری مثبت ‏نگر بر آشفتگی‏های روانشناختی بیماران مبتلا به درد مزمن

هدف این پژوهش مقایسه اثربخشی درمان مبتنی ‏بر پذیرش ‏و تعهد و درمان شناختی - رفتاری مثبت‏ نگر بر آشفتگی‏های روانشناختی بیماران مبتلا به درد مزمن بود.

پژوهش حاضر نیمه‏ آزمایشی با پیش آزمون-پس آزمون و پیگیری به مدت 3 ماه همراه با گروه گواه بود. نمونه این پژوهش شامل 45 نفر از بیماران مبتلا به درد مزمن مراجعه ‏کننده به بیمارستان حضرت رسول اکرم شهر تهران بود؛ که به روش نمونه ‏گیری در دسترس انتخاب و به‏ صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه گواه گماشته شدند. سه گروه، مقیاس افسردگی، اضطراب، استرس (21DASS-) را در سه مرحله پیش‏آزمون، پس ‏آزمون و پیگیری تکمیل نمودند. دو گروه طی 8 جلسه 90 دقیقه ‏ای، هفته ‏ای یک جلسه تحت مداخله درمان مبتنی‏بر پذیرش‏ و تعهد و درمان شناختی-رفتاری مثبت ‏نگر قرار گرفتند و گروه گواه هیچ مداخله‏ ای صورت نگرفت. در پایان از هر سه گروه پس ‏آزمون به عمل آمد. داده ‏ها به کمک 25-SPSS و با استفاده از شاخص‏های آمار توصیفی و روش اندازه‏ گیری مکرر تجزیه وتحلیل شد.

بین درمان مبتنی ‏بر پذیرش ‏و تعهد و درمان شناختی-رفتاری مثبت‏ نگر با گروه گواه بر آشفتگی‏های روانشناختی بیماران مبتلا به درد مزمن تفاوت معناداری وجود داشت (001/0>P). اما بین درمان مبتنی‏ بر پذیرش‏ و تعهد و درمان شناختی-رفتاری مثبت ‏نگر بر آشفتگی‏های روانشناختی بیماران مبتلا به درد مزمن تفاوت معناداری وجود نداشت (05/0<P).

درمان مبتنی ‏بر پذیرش ‏و تعهد و درمان شناختی - رفتاری مثبت‏ نگر می‏توانند به عنوان روش‏های مداخله‏ای موثری برای کاهش آشفتگی‏های روانشناختی در بیماران مبتلا به درد مزمن بکار روند