تطبیق حق آزادی در نظام حقوقی اسلام و بین الملل در پرتو ماده 19 اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده 18 میثاق حقوق مدنی و سیاسی

 احترام به حقوق و آزادی های انسان از حقوق بنیادین بشر در تمام نظام های حقوقی خاصه نظام حقوقی اسلام می باشد. لازمه دستیابی به آزادی بیان که در ماده 19 اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده 18 میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی مورد اشاره قرار گرفته است مستلزم تایید نمودن اصول و توجیه مستدل و منطقی می باشد. هدف ما در این تحقیق بررسی حق آزادی بیان در حقوق اسلام و بین الملل و دستیابی به نقاط قوت و ضعف این حق در دو نظام حقوقی فوق است.

مواد و روش ها:

این مقاله به صورت توصیفی - تحلیلی و به روش کتابخانه ای تدوین گردیده است.

یافته های تحقیق:

یافته ها نشان می دهد که دو نظام حقوق اسلام و بین الملل درخصوص حق آزادی دیدگاه های مشترکی دارند. تعریفی که علمای حقوقی از آزادی بیان ارایه نموده اند بدین شرح است: «آزادی بیان یعنی آزادی در ابراز عقیده، نظر و فکر اعم از اجتماعی، سیاسی، فلسفی یا مذهبی». مضافا اینکه تمام متفکران به این مساله قایلند که باید آزادی بیان در چارچوب مشخص بوده تا به حقوق دیگران لطمه وارد نیاورد. درواقع آزادی اندیشه و بیان از حقوق حیاتی است که از ابواب گوناگون مذهبی، فلسفی، اجتماعی، اخلاقی، حقوقی و بین المللی مورد مطالعه و تحلیل واقع گردیده و در قوانین داخلی و اسناد و پیمان های بین المللی منعکس شده و مورد امعان نظر قرار گرفته است.

نتیجه گیری:

طبق مطالعات انجام شده در تطبیق دو نظام حقوقی اسلام و بین الملل درخصوص حق آزادی، هم در حقوق اسلامی و هم در حقوق بین الملل، به صورت مشترک حق آزادی را به عنوان یکی از حقوق حیاتی بشریت به حساب می آورند و هرچند در این بین تفاوت های اندکی هم وجود دارد، لیکن در هر دو نظام حق آزادی، مورد احترام می باشد.