مقایسه دو روش استفاده از ژل لوبریکانت و ژل لیدوکائین 2% حین قرار دادن ماسک حنجره ای راه هوایی بر روی علایم همودینامیک و واکنش های خروج از بی هوشی در بیماران تحت عمل جراحی کاتاراکت: یک مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده دو سویه کور

اعمال جراحی چشم به دلیل حساسیت بالا باید در بعد از بی هوشی کم ترین واکنش های تحریکی را دارا باشند از طرفی به دلیل کم تحریک تر بودن ماسک حنجره ای استفاده از این وسیله همواره در اعمال جراحی کاتاراکت انتخاب خوبی است. با این وجود همواره واکنش های تحریکی بعد از عمل وجود دارد. مطالعه حاضر با هدف مقایسه دو روش استفاده از ژل لوبرکانت، ژل لیدوکایین حین قرار دادن ماسک حنجره ای راه هوایی (Laryngeal mask airway, LMA) بر روی علایم همودینامیک و  واکنش های خروج از بی هوشی در بیماران تحت عمل جراحی کاتاراکت طراحی شده است.

این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده دو سویه کور بر روی 120 بیمار تحت عمل جراحی کاتاراکت صورت گرفت. بیماران به صورت تصادفی به دو گروه مساوی 60 نفری ژل لیدوکایین و ژل لوبریکانت تقسیم شدند. فشار خون سیستول و دیاستول، ضربان قلب  و میزان اشباع اکسیژن خون شریانی قبل و بلافاصله بعد از اینداکشن 5 دقیقه بعد از عمل 15 دقیقه بعد از عمل، 30 دقیقه بعد از عمل و در ریکاوری محاسبه شد. هم چنین اپیزودهای سرفه، گلو درد و تهوع و استفراغ در ریکاوری، 2، 6، 12 و 24 ساعت بعد از عمل در بخش چشم پزشکی ثبت شد.

یافته های مطالعه حاضر نشان می دهد که گروه ها از لحاظ ویژگی های دموگرافیک تفاوت معنی داری ندارند. بین سرفه، تهوع و ضربان قلب و میزان اشباع اکسیژن خون شریانی 30 دقیقه بعد از عمل و در ریکاوری بر روی راه هوایی، هوای ماسک حنجره ای بعد از خروج آن تفاوت معنی داری وجود ندارد ولی در گلودرد و میزان اشباع همگلوبین خون شریانی تفاوت معنی داری وجود دارد که شدت گلودرد در گروه لیدوکایین کاهش و میزان اشباع اکسیژن خون شریانی در 15 دقیقه بعد از عمل در گروه لیدوکایین افزایش یافته بود.

نتایج نشان داد به طور کلی استفاده از لیدوکایین می تواند در کاهش شدت گلودرد بعد از عمل جراحی نسبت به لوبریکانت موثر باشد هر چند بین سایر متغیرها تفاوت معنی داری مشاهده نشد؛ پیشنهاد می شود در مطالعات آینده این موضوع در اعمال جراحی و با تسهیل کننده های بیش تر برای LMA مورد بررسی قرار بگیرد.