بررسی ارتباط بین دیامتر لگنچه کلیه با ریفلاکس ادراری در مبتلایان به هیدرونفروز مادرزادی

شایع ترین یافته در سونوگرافی کلیه های جنینی هیدرونفروز می باشد و تشخیص صحیح علت آن از اهمیت بسزایی برخوردار است. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی رابطه بین میانگین قطر قدامی- خلفی لگنچه کلیه با وجود و شدت ریفلاکس در بیماران با هیدرونفروز مادرزادی طراحی گردید تا بر اساس آن از انجام اقدامات تهاجمی مثل سیستویورتروگرافی در حین ادرار کردن (Voiding cystourethrography, VCUG) که به علت سونداژ سبب اضطراب والدین شده و شیرخوار را در معرض اشعه قرار می دهد، مخصوصا در موارد خفیف اجتناب شود.

در این مطالعه مقطعی، بیماران مبتلا به هیدرونفروز مادرزادی که پس از تولد در دوره نوزادی یا شیرخوارگی به درمانگاه کلیه طی سال های 95- 97 مراجعه داشتند وارد مطالعه شدند. بیماران تحت ارزیابی با اولتراسونوگرافی قرار گرفته و دیامتر قدامی- خلفی لگنچه کلیوی در آنان مورد ارزیابی قرار گرفت. بیمارانی که پس از تولد هم چنان هیدرونفروز داشتند تحت VCUG قرار گرفتند.

در مجموع 122 کودک وارد ارزیابی نهایی شدند. از لحاظ توزیع جنسی، 99 مورد (1/81%) پسر بودند. میانگین دیامتر قدامی- خلفی لگنچه کلیوی در بیماران با و بدون VUR به ترتیب برابر 50/12±51/19 میلی متر و 68/5±15/12 میلی متر بود که بیانگر تفاوت معنی دار بین دو گروه بود (ارزش P برابر 012/0). ارتباطی بین گرید ریفلاکس و قطر قدامی- خلفی لگنچه کلیه یافت نشد (ارزش P برابر 301/0). بر اساس تحلیل سطح زیر منحنی ROC، تعیین دیامتر قدامی- خلفی لگنچه کلیوی متغیر قابل قبولی برای پیش بینی وقوع VUR در پسرها بود (سطح زیر منحنی ROC برابر 738/0، ارزش P برابر 003/0). بر این اساس، بهترین نقطه برش دیامتر قدامی- خلفی در پیش بینی VUR برابر 5/10 میلی متر بود که با حساسیت 8/76% و ویژگی 9/52% قادر به پیش بینی VUR در پسرها بود.

در هیدرونفروز مادرزادی قطر قدامی- خلفی لگنچه کلیوی در سونوگرافی پس از تولد با وجود یا عدم وجود ریفلاکس در پسرها  ارتباط داشت.