مطالعه بافت شناسی استخوانچه های گوش میانی در گاومیش رودخانه ای بالغ

کوچکترین استخوان های بدن در گوش میانی قرار گرفته است که وظیفه انتقال هوای ورودی از گوش خارجی به گوش داخلی را انجام می دهند و از نظر فیزیولوژی و آسیب شناسی دارای اهمیت می باشند. در رابطه با بافت شناسی استخوانچه های گوش میانی در گاومیش تاکنون مطالعه ای انجام نشده بود.

برای این مطالعه 8 سر گاومیش نر و ماده بالغ از کشتارگاه تهیه گردید. سپس ازاستخوانچه های گوش میانی مقطع بافتی گرفته شد و با رنگ آمیزی هماتوکسیلین- ایوزین مورد مطالعه بافت شناسی قرار گرفت و ساختمان داخلی استخوانچه ها و مفاصل بین آنها بررسی شدند.

نتایج نشان داد استخوانچه های گوش میانی در گاومیش از نوع متراکم بوده و دارای اتصالات مفصلی از نوع همبندی و سینوویالی می باشد. ناحیه اتصالی بین دو استخوانچه چکشی به سندانی و سندانی به رکابی دارای مفصل متحرک بوده و یک کپسول مفصلی از بیرون فضای مفصلی را می پوشاند . ضخامت این کپسول در مفصل بین استخوانچه چکشی به رکابی ضخیمتر از مفصل سندانی به رکابی بود. اطراف صفحه قاعده ای استخوانچه رکابی از سمت بیرون ساختاری نازک همانند کپسول مفصلی بین استخوانچه ها مشاهده گردید که رباط حلقوی اتصال دهنده بوده و باعث اتصال قسمت قاعده استخوانچه رکابی به قسمت پنجره دهلیزی می-شد.

نتایج این مطالعه به عنوان اطلاعات پایه برای تحقیقات فیزیولوژی و پاتولوژی قابل گوش میانی قابل ارایه می باشد.