شناسایی، طبقه بندی و اولویت بندی معیارها و شاخص های تاب آوری اجتماعی در کشور

مخاطرات وتنش های ایجاد شده در حوزه های اقتصادی، سیاسی، زیست محیطی و بخصوص اجتماعی در سال های اخیر روبه افزایش بوده و برهمین اساس مباحث مربوط به مقاوم سازی و تاب آوری جایگاه مهمی را به خود اختصاص داده است. بدین معنی که جامعه ای می تواند در برابر بحران ها و رخدادهای انسانی و طبیعی موفق عمل نماید که نهادهای آن در مواجهه با این اتفاق ها تاب آوری مناسبی را داشته باشند. تاب آوری اجتماعی سعی دارد با شکل دادن یک سیستم تاب آور، تنش های موقت یا دایم را بدون از دست دادن کارکردهای جامعه جذب نماید و خود را با شرایط در حال تغییر انطباق دهد. نخستین مرحله ارزیابی میزان تاب آوری اجتماعی، شناسایی معیارها، شاخص های تعیین کننده و اولویت بندی آنها است. در این مطالعه با بهره گیری از تحلیل اسنادی و مرور مطالعات انجام گرفته در حوزه تاب آوری اجتماعی کشور، استخراج، طبقه بندی و اولویت بندی معیارها و شاخص های تاثیرگذار بر فرایند تاب آوری اجتماعی مورد بررسی قرار گرفته است. در این راستا 7 گروه معیار اجتماعی، مدیریتی- کالبدی، اقتصادی، فرهنگی، روانشناختی، معنوی و محیطی در قالب 16 معیار اصلی، 42 زیرمعیار و 379 شاخص شناسایی و طبقه بندی گردید. بیشترین شاخص ها متعلق به گروه معیارهای اجتماعی و مدیریتی- کالبدی است. اولویت بندی در سه سطح گروه معیار، معیار اصلی و زیر معیار نشان داد که گروه معیار اجتماعی، معیار اصلی سرمایه اجتماعی و زیر معیارهای زیرساخت اجتماعی و همبستگی اجتماعی بیشترین اولویت را دارند.