تاثیر تمرینات فعال کتف بر درد، ناتوانی، دامنه حرکتی گردن و راستای کتف افراد دارای گردن درد مزمن: کارآزمایی بالینی تصادفی

تغییر پاسچر کتف و الگوهای فراخوانی عضلات ناحیه سرویکوبراکیال به عنوان ریسک فاکتورهای بالقوه ای برای گردن درد ذکر شده است. تغییر در راستای کتف در طی اختلالات آن می تواند از طریق تغییر تنش عضلات آگزیلااسکاپولار به طور بالقوه بر بیومکانیک ستون فقرات گردنی اثر بگذارد. بنابراین هدف از این تحقیق، بررسی تاثیر تمرینات فعال کتف بر درد، ناتوانی، دامنه حرکتی گردن و راستای کتف افراد دارای گردن درد مزمن بود.

در این مطالعه کارآزمایی بالینی، 24 فرد واجد شرایط به صورت دردسترس انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه مساوی 12نفره (گروه تمرینات فعال کتف و گروه کنترل)، تقسیم شدند. درد، ناتوانی، دامنه حرکتی گردن و شاخص چرخش بالایی کتف، قبل و بعد از مداخلات با رویه یکسان به ترتیب توسط مقیاس بصری درد، پرسشنامه شاخص ناتوانی گردن، دستگاه MyoMotion 3D و کالیپر اندازه گیری شدند. داده ها با استفاده از آزمون واریانس همراه با اندازه گیری مکرر و نیز آزمون تی زوجی در SPSS نسخه 19، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

کاهش معنی داری در درد (0/001=P) و ناتوانی (0/001=P) و نیز افزایش معنی داری در دامنه حرکتی گردن (0/001=P) و شاخص چرخش بالایی کتف (0/027=P) در گروه مداخله نسبت به گروه کنترل مشاهده شد.

یافته های این مطالعه، این فرضیه را تایید می کند که بازگرداندن وضعیت کتف به حالت نرمال و تمرکز تمرینات بر آن ممکن است باعث کاهش درد، ناتوانی و افزایش دامنه حرکتی در افراد دارای گردن درد مزمن شود.