پیش بینی اضطراب دختران نوجوان براساس طرحواره های ناسازگار اولیه مادران با میانجی گری تمایزیافتگی خود و طرحواره های ناسازگار اولیه دختران

هدف از پژوهش حاضر، پیش بینی اضطراب دختران نوجوان براساس طرحواره های ناسازگار اولیه مادران با میانجیگری تمایزیافتگی خود و طرحواره های ناسازگار اولیه دختران بود. روش پژوهش برحسب هدف کاربردی و برحسب گردآوری اطلاعات همبستگی بود. جامعه آماری شامل تمامی نوجوانان دختر مقطع متوسطه اول شهرستان فردیس استان البرز در نیمسال اول 99-1398 بود. از میان آن ها به روش نمونه گیری در دسترس 300 نفر انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه اضطراب بک (BAI) ، پرسشنامه تمایزیافتگی خود (DSI) و پرسشنامه طرحواره یانگ (YSQ) بود. جهت تجزیه وتحلیل داده ها از روش مدل یابی معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج نشان داد ضریب مسیر مستقیم بین طرحواره های ناسازگار اولیه مادر و اضطراب دختران مثبت و معنادار بود. ضریب مسیر غیرمستقیم بین طرحواره های ناسازگار مادر و اضطراب دختران به واسطه تمایزیافتگی خود و طرحواره های ناسازگار اولیه مثبت و معنادار بود. آموزش والدین به ویژه مادران، به منظور کاهش تظاهرات طرحواره های ناسازگار آن ها در روابط شان با فرزندان دخترشان و همچنین تمرکز بر پیش آمادگی های شخصیتی دختران نوجوان در درمان اضطراب آن ها به درمانگران و بالینگران پیشنهاد می شود.