مقایسه تاثیر زوج درمانی گروهی مبتنی بر واقعیت درمانی و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کمال گرایی و تعدیل نیازهای زوجین

کمال گرایی، از جمله ویژگی های شخصیتی است که بعد منفی آن حالت وسواس گونه پیدا می کند و برای فرد و خانواده مشکلات زیادی را به وجود می آورد. علاوه بر کمال گرایی، متغیرهای بسیاری سازگاری زوجین را با دشواری رو به رو می کنند که روش های درمانی مختلف به دنبال کاهش آن ها می باشند.

روش ها: 

این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی بود که همراه با دو گروه و به شیوه پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری 40 روزه انجام شد. جامعه آماری شامل 200 زوج بود که در سال 1395 به صورت خودمعرف برای حل مشکلات زناشویی به مرکز مشاوره اورژانس اجتماعی اصفهان (مصلی) مراجعه کرده بودند. گروه مداخله به صورت داوطلبانه از بین مراجعان به کلینیک مشاوره اورژانس اجتماعی انتخاب شدند. زوج درمانی گروهی مبتنی بر واقعیت درمانی و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (Acceptance and commitment therapy یا ACT) به تفکیک برای هر دو گروه طی 8 جلسه دو ساعته انجام گردید. داده ها به وسیله پرسش نامه های کمال گرایی و تعدیل نیازها جمع آوری شد و در نهایت، با استفاده از آزمون Repeated measures ANOVA در نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته ها: 

تفاوت معنی داری بین میزان اثربخشی زوج درمانی گروهی مبتنی بر واقعیت درمانی و روش ACT بر کمال گرایی سازگارانه وجود نداشت، اما در کمال گرایی ناسازگارانه تفاوت معنی داری مشاهده شد (050/0 > P). همچنین، تفاوت معنی داری بین میزان اثربخشی زوج درمانی گروهی مبتنی بر واقعیت درمانی و شیوه ACT بر تعدیل نیازهای زوجین وجود داشت (050/0 > P).

نتیجه گیری: 

نتایج به دست آمده نشان می دهد که زوج درمانی مبتنی بر واقعیت درمانی، در کاهش کمال گرایی ناسازگار و روش ACT در تعدیل نیازهای زوجین موثر می باشد. بنابراین، می توان در مشاوره های زوجی از این دو رویکرد بهره برد.