سنجش تعیین کننده های اجتماعی موثر بر مدارای اجتماعی در شهر بندرعباس

امروزه مدارای اجتماعی پیش شرط ضروری زندگی در تراکم های بالاتر جمعیتی و انواع رفتارهای فرهنگی است. هدف پژوهش حاضر سنجش مدارای اجتماعی و عوامل موثر بر آن در شهر بندرعباس است.

استراتژی این تحقیق قیاسی و از تکنیک پیمایش و ابزار پرسشنامه برای جمع آوری داده ها استفاده شده است. جامعه آماری این پژوهش شامل افراد 18 سال به بالا ساکن شهر بندرعباس می باشد که بر اساس جدول مورگان 384 نفر محاسبه شد که برای احتیاط دربرگشت پذیری پرسشنامه ها نمونه به 400 نفر افزایش داده شد. نمونه های مورد پژوهش از طریق روش نمونه گیری طبقه ای و تصادفی ساده انتخاب شده اند. برای تعیین روایی پرسشنامه از روایی صوری و محتوایی استفاده شده است که مبنای آن تحقیقات پیشین و تایید متخصصان مربوطه می باشد و برای تعیین پایایی پرسشنامه از تکنیک ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS 24 استفاده شده است.

نتایج تحقیق حاکی از آن است که بین مدارای اجتماعی با متغیرهای مستقل که شامل دینداری، جامعه پذیری، احساس تعلق به شهر، پایگاه اقتصادی اجتماعی و متغیرهای زمینه ایی همبستگی وجود دارد. همچنین بین متغیرهای زمینه ایی همچون: جنسیت، سن، درآمد، تحصیلات و مصرف رسانه ایی با متغیر مدارای اجتماعی رابطه معناداری وجود ندارد، اما بین وضعیت تاهل و شغل با تاب آوری رابطه معنی دار است. همچنین نتایج رگرسیونی نشان داد که متغیرهای ذکرشده  0.389درصد از میزان مدارای اجتماعی را تبیین می کنند.

مدارا  نمایانگر اهمیت زیستن افراد در آرامش و صمیمت و تعامل با یکدیگر است که اگر این رفق و مدارا جای خویش را به خشونت و سخت گیری و تند خویی بدهد، بزرگترین زیان متوجه زندگی جمعی افراد و جامعه به هنجار آن ها می‎گردد. در دستیابی به مدارا و تاثیرات بسیار مثبت و ملزوم آن، مولفه های بسیاری همچون، جامعه پذیری مناسب، احساس تعلق به مکان زندگی و افراد حاضر در آن، میزان دینداری شخص و همچنین نقش پایگاه اقتصادی-اجتماعی اشخاص بسیار تعیین کننده و ملموس است.