بررسی پس زمینه فیلوژنتیکی و مقاومت آنتی بیوتیکی جدایه های اشریشیاکلی به دست آمده از سگ های سالم خانگی و صاحبان آن ها در شهر کرمان

نمونه گیری بدون در نظر گرفتن مصرف یا عدم مصرف آنتی بیوتیک در سگ های مورد مطالعه انجام شد و بر اساس تاریخچه ی سگ های تحت مطالعه، 90 درصد آن ها طی چند ماه اخیر آنتی بیوتیک مصرف نکرده بودند.  در این مطالعه مجموعا 168 سویه ی اشریشیاکلی متعلق به سگ های خانگی سالم (49 قلاده)، صاحبان آن ها (49 نفر) و افراد فاقد حیوان خانگی (70 نفر) مورد بررسی قرار گرفت؛ حضور یا عدم حضور توالی های فیلوژنتیکی شامل chuA، yjaA و TspE4.C2 با کمک واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR) ردیابی شد.  همچنین جدایه ها از نظر مقاومت ضد میکروبی علیه 11 آنتی بیوتیک پر مصرف در سگ ها مورد مطالعه قرار گرفتند که این آنتی بیوتیک ها شامل اریترومایسین، استرپتومایسین، انروفلوکساسین، اکسی تتراسایکلین، سفوتاکسیم، آمپی سیلین، تری متوپریم-سولفامتوکسازول، آموکسی سیلین کلاولانیک اسید، سفتازیدیم، سفتریاکسون و کانامایسین بودند.  نتایج این مطالعه نشان داد که جدایه های اشریشیاکلی در فیلوگروه های A، D، B1 و B2 به ترتیب با فراوانی های 9/55، 3/30، 1/7 و 3/5 درصد قابل طبقه بندی می باشند.  مقاومت ضد میکروبی علیه اریترومایسین و اکسی تتراسایکلین به طور قابل ملاحظه ای بالا بود، در حالی که کم ترین فراوانی مقاومت آنتی بیوتیکی علیه سفتریاکسون، سفتازیدیم، آموکسی سیلین کلاولانیک اسید و کانامایسین مشاهده گردید.  این مطالعه بر روی سگ های به ظاهر سالم انجام شده است بنابراین می تواند نقش حاملی آن ها را برای سویه های مقاوم به آنتی بیوتیک تعیین کند.  نتایج نشان داد که سگ های خانگی باید به عنوان مخازن مهم سویه های اشریشیاکلی مقاوم به خصوص علیه اریترومایسین، اکسی تتراسایکلین، استرپتومایسین، انروفلوکساسین، سفوتاکسیم و آمپی سیلین که عمدتا متعلق به گروه های فیلوژنتیکی A و D هستند، در نظر گرفته شوند.