بررسی اثرات آرام بخشی مدتومیدین، دکسمدتومیدین و ترکیب آن ها با آسپرومازین بر عملکرد قلبی عروقی در سگ

مدتومیدین و دکسمدتومیدین، دو داروی جدید آگونیست آلفا-2 هستند که جهت کاربرد در بیهوشی دامپزشکی، در دسترس می باشند.  این داروها، جهت ایجاد اثرات آرام بخشی و پیش بیهوشی در حیوانات خانگی کاربرد دارند.  هدف از انجام مطالعه ی حاضر، ارزیابی اثرات مدتومیدین و دکسمدتومیدین به تنهایی و در ترکیب با آسپرومازین، بر آرام بخشی، عملکرد قلبی عروقی و الکتروکاردیوگرافی در سگ ها بود.  شصت قلاده سگ، به صورت تصادفی به 4 گروه مساوی تقسیم شدند.  سگ ها یکی از درمان های مدتومیدین (µg/kg 10)، دکسمدتومیدین (µg/kg 5)، مدتومیدین (µg/kg 10) همراه با آسپرومازین (mg/kg 05/0) و دکسمدتومیدین (µg/kg 5) همراه با آسپرومازین (mg/kg 05/0) را دریافت نمودند.  میزان آرام بخشی، ضربان قلب، فشار خون سرخرگی غیر تهاجمی، تعداد تنفس، دمای بدن و الکتروکاردیوگرام، تا زمان 20 دقیقه بعد از تجویز، با دقت در سگ ها اندازه گیری شدند.  نمرات آرام بخشی در گروه های مدتومیدین همراه با آسپرومازین و دکسمدتومیدین همراه با آسپرومازین، در دقایق 5 و 20 تزریق، در مقایسه با گروه های مدتومیدین و دکسمدتومیدین به تنهایی، به صورت معنی داری بالاتر بود.  مقایسه ی نمرات آرام بخشی در هر گروه، افزایش معنی دار آن را در طول زمان نشان داد.  مقایسه ی ضربان قلب، در داخل گروه ها، کاهش معنی دار آن را نسبت به زمان پایه نشان داد.  تعداد تنفس در همه ی گروه ها یک روند کاهشی را نشان داد.  ارتفاع موج P، در طول زمان کاهش یافت و فواصل P-R و Q-T در همه ی گروه ها، در طول زمان افزایش یافت.  در تمامی گروه ها، آریتمی سینوسی، بلوک قلبی درجه ی یک و ایست سینوسی، پس از تزریق داروهای آرام بخش، مشاهده شدند.  در قسمت نتیجه گیری، این طور استنباط می شود که اضافه نمودن آسپرومازین به مدتومیدین و دکسمدتومیدین، میزان آرام بخشی را افزایش می دهد.  تعداد ضربان قلب در گروه های دریافت کننده ی مدتومیدین و دکسمدتومیدین کاهش یافت و اضافه نمودن آسپرومازین، این روند کاهشی را تشدید کرد.  همچنین استفاده از ترکیب آسپرومازین با مدتومیدین و دکسمدتومیدین، رخداد بروز آریتمی ها را در سگ کاهش نداد.