بررسی تاثیر روش لخته سازی بر راندمان برداشت زی توده و محتوی اسیدهای چرب ریزجلبک Dunaliella salina، جداسازی شده از تالاب لیپار، چابهار

امروزه، ریزجلبک ها به عنوان یکی از منابع مهم برای تولید سوخت های زیستی و محصولات دارویی مورد توجه قرار گرفته اند. با این وجود فقدان یک روش کارآمد و اقتصادی برای آب گیری و برداشت زی توده آنها یک چالش مهم برای دستیابی به این هدف است. در انتخاب روش برداشت، مواردی مانند ویژگی های گونه، ارزش نهایی محصول و میزان مصرف انرژی اهمیت دارند. لذا، در این مطالعه تاثیر روش لخته سازی با تکنیک تغییرات pH در دامنه11-6، با استفاده از هیدروکسید سدیم و کلرید هیدروژن بر راندمان برداشت، چربی و محتوی اسید های چرب ریزجلبک Dunaliella salina، مورد آزمون قرار گرفت. نتایج این تحقیق نشان داد که با افزودن هیدروکسید سدیم و افزایش pH در دامنه 8/9-2/8 روند لخته سازی به صورت صعودی افزایش یافت و از 18 به 90 درصد رسید و سپس تا  pHمعادل 11، به طور ثابت باقی ماند. در مقابل افزودن کلرید هیدروژن و ایجاد محیط اسیدی تا pH معادل 6 تاثیر در تحریک لخته سازی نداشت. بالاترین ضریب تغلیظ زی توده نیز در تیمار قلیایی با pH معادل با 8/9 به میزان 10 برابر غلظت اولیه (در pH معادل 2/8) مشاهده شد. در مرحله بعد، تاثیر تکنیک افزایش pH قلیایی بر محتوی چربی و اسید های چرب زی توده جمع آوری شده مورد آزمون بررسی قرار گرفت. در این آزمایش از تکنیک سانتریفیوژ به عنوان شاهد استفاده شد. آنالیز ها نشان داد که با افزایش pH قلیایی درصد چربی و اسید های چرب زی توده جمع آوری شده کاهش یافت. بر اساس نتایج به دست آمده روش لخته سازی از طریق افزایش  pHبه میزان 8/9، تکنیکی ساده و نسبتا ارزان با راندمان بالاست و برای برداشت زی توده ریزجلبک Dunaliella salina در راستای اهداف خاص مناسب می باشد.