نگاه اسماعیل فصیح به جنگ تحمیلی با تکیه بر «ثریا در اغما» و «زمستان 62»

ادبیات داستانی جنگ به آن دسته از داستان هایی گفته می شود که از جنگ، برای جنگ و درباره جنگ و حواشی آن نوشته شده باشد. ازجمله نویسندگان ادبیات داستانی جنگ، اسماعیل فصیح است که با نگارش دو اثر ثریا در اغما و زمستان 62 در این گروه قرار گرفته است. با توجه به اینکه نویسندگان ادبیات داستانی جنگ، براساس دیدگاه خود نسبت به جنگ، به سه گروه (نگاه مثبت، نگاه منفی و نگاه خنثی یا بی طرفانه) تقسیم می شوند، در نوشتار پیش رو این دو اثر و پیامدهای جنگ در آن ها و نگاه نویسنده نسبت به جنگ تحمیلی بررسی شده است. در پژوهش حاضر که براساس روش توصیفی - تحلیلی و شیوه کتابخانه ای تنظیم شده است، با مطالعه پژوهش های پیشین و بررسی های مرتبط با این موضوع، به برداشتی متفاوت با برخی نویسندگان درباره تحلیل دیدگاه فصیح در آثار جنگی اش رسیده ایم. مطالعه دقیق و بررسی این دو اثر نشان می دهد که فصیح نگاه منفی و بدبینانه ای ندارد؛ بلکه واقعیت جنگ را به تصویر می کشد و با پیگیری دو جریان موازی (مثبت و منفی) داستان هایش را ادامه می دهد.