مقایسه اثربخشی دوروش تمرین مربی محور و ورزشکار محور برعملکرد ورزشی ، خلاقیت وانگیزش ورزشی دختران ژیمناست
هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی دو روش تمرین ورزشکار محور و مربی محور بر خلاقیت و انگیزش ورزشی در دختران ژیمناست بوده است.
از طرح نیمه تجربی دو گروهی با پیش آزمون -پس آزمون استفاده شد. جامعه آماری شامل دختران ژیمناست 10 تا 14 ساله شهر تهران و نمونه آماری 40 نفر(20 نفر گروه ورزشکار محور و 20 نفر گروه مربی محور) که به طور تصادفی به گروه ها واگذار شدند. از ابزارهای آزمون خلاقیت(عابدی، 1372) و پرسشنامه انگیزش ورزشی(گیل،1983) برای سنجش متغیرها استفاده شد. پس از انجام پیش آزمون ، گروه ها به طور جداگانه و به مدت دو ماه و دو روز در هفته در جلسات یک و نیم ساعته پروتکل تمرینات ورزشکار محور و مربی محور را اجرا کردند. پس از انجام پس آزمون برای آزمون فرضیه ها، داده ها با استفاده از آماره کوواریانس چند متغیری(مانکووا) و نرم افزار SPSS24مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
نتایج نشان داد که که بین دو گروه در مرحله پس آزمون در میانگین متغیرهای خلاقیت و انگیزش ورزشی تفاوت آماری وجود دارد و درگروه تمرینات ورزشکار محور افزایش بیشتری در خلاقیت و انگیزش ورزشی در مقایسه با گروه مربی محور مشاهده گردید.
با توجه به اثربخشی بیشتر تمرینات ورزشکار محور در ژیمناستیک، پیشنهاد می گردد برای افزایش خلاقیت و انگیرش ورزشی در دختران ژیمناست بیشتر مورد توجه قرار گیرد.
انگیزش ورزشی ، خلاقیت ، مربی محور ، ورزشکار محور ، ژیمناستیک
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.