بررسی ارتباط بین نگرش مذهبی و مثبت گرایی با امید به زندگی در بیماران بستری در بیمارستان های شهر کرمان در سال 1398: نقش میانجی گری سرسختی روان شناختی و استرس ادراک شده: یک مطالعه توصیفی

ایمان به خدا و امیدواری، نقش به سزایی در ادامه روند زندگی تمامی افراد جامعه و به ویژه بیماران ایفاء می کند. مطالعه حاضر با هدف تعیین رابطه نگرش مذهبی و مثبت گرایی با امید به زندگی با توجه به نقش میانجی گری سرسختی روان شناختی و استرس ادراک شده در بیماران بستری در بیمارستان های شهر کرمان انجام شد.

روش پژوهش، توصیفی و از نوع مدل یابی معادلات ساختاری بود. جامعه پژوهش شامل تمامی بیماران بستری در بیمارستان های شهر کرمان در سال 99-1398 بود که 250 نفر به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند و به پرسش نامه های امید به زندگیSchneider  و همکاران، نگرش مذهبی Golriz و Baraheni، سرسختی روان شناختی اهواز، استرس ادراک شده  Cohenو همکاران و خوش بینی Scheier و Carver پاسخ دادند. داده ها با استفاده از مدلیابی معادلات ساختاری تجزیه و تحلیل شد.

میانگین و انحراف استاندارد متغیرهای نگرش مذهبی 38/4±99/61، امید به زندگی 31/3±70/27، سرسختی روان شناختی 49/3±91/34، استرس ادراک شده 30/3±01/37 و مثبت گرایی 35/3±25/29 بود. نتایج نشان داد بین متغیرهای پژوهش رابطه معناداری وجود دارد و مدل برازش مناسبی با داده ها دارد و همه ضرایب معنادار هستند به طوری که سرسختی روان شناختی و استرس ادراک شده به طور معناداری بین نگرش مذهبی، مثبت گرایی و امید به زندگی نقش میانجی را دارند (001/0>p).

نگرش مذهبی و مثبت گرایی می توانند هم به طور مستقیم و هم به واسطه سرسختی روان شناختی و استرس ادراک شده، امید به زندگی را به صورت مثبت و معنی دار پیش بینی کنند. به نظر می رسد توجه به مدل ارایه شده، در برنامه درمانی و مشاوره ای بیماران مفید خواهد بود.