ارتباط بین سلامت اجتماعی و خودکارآمدی عمومی سالمندان شهر جیرفت در سال 1397

هدف از زندگی در دوران سالمندی، فقط داشتن عمر طولانی و زنده بودن نیست، بلکه نوع و کیفیت زندگی و به تبع آن خودکارآمدی عمومی سالمندان نیز اهمیت دارد. لذا در پژوهش حاضر به بررسی ارتباط سلامت اجتماعی با خودکارآمدی عمومی سالمندان ساکن شهر جیرفت در سال 1397 پرداخته شده است.

در این مطالعه توصیفی- همبستگی با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس تعداد 192 سالمند از شهرستان جیرفت برای شرکت در پژوهش انتخاب و پرسشنامه جمعیت شناختی و دو پرسشنامه ی سلامت اجتماعی Keyes و پرسشنامه ی خودکارآمدی عمومی Schwarzer و  Jerusalem تکمیل گردید. آنالیز داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 22 انجام شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمارتوصیفی، آنالیز همبستگی، آزمون تی مستقل و آنالیز واریانس یکطرفه استفاده شد. سطح معنی داری 0/05>p در نظر گرفته شد.

تمام افراد پژوهش از سلامت اجتماعی بالا برخوردار بودند. به جزء متغیر یکپارچگی اجتماعی، سایر متغیرهای تشکیل دهنده سلامت اجتماعی بر خودکارآمدی عمومی سالمندان تاثیر مثبت داشتند (0/01>p). متغیرهای سن، سطح تحصیلات، نوع شغل، سطح درآمد، بر میزان سلامت اجتماعی آنان موثر بوده است (0/01>p).

ارتقاء سلامت اجتماعی در سالمندان می تواند منجر به خودکارآمدی بالا و به دنبال آن سلامت جسمی و روانی بالاتر، عملکرد فیزیکی بهتر و رضایت بالاتری از زندگی شود. بنابراین به منظور برنامه ریزی و سیاست گذاری موفق نظام سلامت در برابر پدیده سالمندی، ارتقاء سلامت اجتماعی سالمندان در جامعه از اهمیت ویژه ای برخوردار است.