ارزیابی تحمل به تنش خشکی در برخی ژنوتیپ های کنجد (Sesamum indicum L.) بر اساس شاخص های تحمل به تنش
این پژوهش با هدف مطالعه تاثیر تنش خشکی بر عملکرد و اجزای عملکرد ژنوتیپ های مختلف کنجد و شناسایی ژنوتیپ های متحمل به تنش خشکی در سال 1396 در قالب طرح آگمنت یک جهته در شرایط مزرعه انجام شد. در این آزمایش 32 ژنوتیپ کنجد در دو محیط بدون تنش و تنش خشکی (100 و 50 درصد نیاز آبی گیاه) مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان دهنده اختلاف معنی داری در صفات مورد اندازه گیری بین ژنوتیپ ها در دو شرایط بدون تنش و تنش خشکی بود و گزینش ژنوتیپ های متحمل به خشکی امکان پذیر شد. ژنوتیپ های داراب 14، یکه سعود و شعبان به ترتیب با 2344، 2061 و 2059 کیلوگرم در هکتار بیشترین عملکرد دانه را در شرایط بدون تنش داشتند. در شرایط تنش خشکی، ژنوتیپ های داراب 14، شعبان و یکه سعود به ترتیب با 1360، 1127 و 1124 کیلوگرم در هکتار بیشترین عملکرد دانه را داشتند که در مقایسه با شرایط بدون تنش به ترتیب 58، 55 و 54 درصد کاهش را نشان داد. همچنین کمترین عملکرد دانه در ژنوتیپ های پاکستان، افغانستان و کردستان به ترتیب با 624، 644 و 672 کیلوگرم در هکتار مشاهده شد که نسبت به شرایط بدون تنش به ترتیب 53، 54 و 57 درصد کاهش را نشان داد. بیشترین و کمترین مقدار شاخص تحمل به تنش خشکی (STI) به ترتیب در رقم داراب 14 با 36/1 و ژنوتیپ پاکستان با مقدار 315/0 به دست آمد. بر اساس شاخص های تحمل ژنوتیپ های داراب 14، شعبان و یکه سعود به عنوان ژنوتیپ های متحمل به تنش خشکی در منطقه بجنورد معرفی شدند.
ارقام متحمل ، عملکرد ، کنجد ، نیاز آبی
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.