تاثیر دیازینون بر بافت پوششی بویایی و ژنهای مربوط به انتقال اطلاعات بویایی در ماهی کولمه (Rutilus caspicus)

بویایی در ماهی ها یکی از گیرنده های شیمیایی اساسی است. بویایی عامل موثر در ایجاد رفتارهایی از جمله تغذیه، تولید مثل، فرار از شکارچی و ارتباطات درونگروهی است که برای بقای ماهی ضروری هستند. آفت کشها میتوانند بر بافت پوششی بویایی و ژنهای مربوط به انتقال اطلاعات بویایی تاثیر بگذارند و عملکرد بویایی را مختل کنند. هدف از مطالعه حاضر تعیین چگونگی اثرات سم دیازینون بر بویایی بچه ماهیان کولمه (caspicus Rutilus) در سطح بافت و بیان ژنی بوده است. بچه ماهیان (0/05 ± 0/7 گرم) به مدت 7 روز در معرض 3 ، 1 ، 2 و 0 میلیگرم در لیتر دیازینون (60 ماهی در هر 3 مخزن با گنجایش 60 لیتر) در آب شیرین قرار گرفتند. غلظت دیازینون بر اساس گزارشهای مربوط به غلظت این سم در آبهای سطحی انتخاب شد. پس از هفت روز از قرار گرفتن در معرض سم دیازینون، میزان مرگ و میر، اثرات بر بافت پوششی بویایی و میزان بیان ژنها سنجش شد. نتایج نشان داد که قرار گرفتن در معرض سم دیازینون باعث کاهش قابل توجهی در تعداد سلولهای گیرنده بویایی (ORC)  شد، در حالی که تعداد سلولهای ترشح کننده موکوس (GC) افزایش یافت. 7 روز پس از قرار گرفتن در معرض سم دیازینون، جی-پروتئین آلفا آی (Gpαi) به طور معنی داری افزایش و کلسیم کالمودولین 2 آلفا (CaMKIIα) به طور قابل توجهی نسبت به گروه شاهد کاهش یافت. این نتایج نشان میدهد که سم دیازینون میتواند عملکرد بویایی را از طریق تاثیر بر بافت پوششی بویایی و مسیرهای انتقال اطلاعات بویایی در بچه ماهیان کلمه مختل کند.