کیفیت آموزش بالینی گروه های آموزشی مراکز آموزشی درمانی از دیدگاه کارآموزان و کارورزان رشته پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مازندران در سال 1398

کسب مهارت های اساسی و حرفه ای شدن در پزشکی، به کیفیت و کمیت آموزش در محیط های بالینی بستگی دارد، در این مطالعه کیفیت آموزش بالینی گروه های آموزشی مراکز آموزشی درمانی دانشگاه علوم پزشکی مازندران ارزیابی شد.

مواد و روش ها: 

این مطالعه توصیفی در سال 98 با روش سرشماری بر روی 175 کارآموز و کارورز رشته پزشکی اجرا شد. ابزار جمع آوری داده ها، چک لیست مبتنی بر استانداردهای آموزش بالینی وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی بود. نظرات مکتوب کارآموزان و کارورزان در مورد انطباق برنامه های آموزشی گزارش صبحگاهی، آموزش درمانگاهی، راندبالینی، گراندراند، ژورنال کلاب و مرکز مهارت های بالینی با استانداردهای آموزش بالینی دریافت شد. توصیف و تحلیل آماری داده ها با نرم افزار SPSS16 انجام شد.

یافته ها:

 برنامه "گزارش صبحگاهی" با کسب 1/85 درصد از کل امتیازات دارای بیش ترین و برنامه "مرکز مهارت های بالینی" با 7/72 درصد امتیاز دارای کم ترین امتیاز مکتسبه از وضعیت آموزش بالینی بودند که این اختلاف امتیاز در بین برنامه ها به لحاظ آماری معنی دار بود (05/0 > P). ارزیابی کیفیت تمامی برنامه های آموزش بالینی از دیدگاه دو گروه زنان و مردان یکسان بود. به جز دیدگاه مشابه در مورد برنامه گزارش صبحگاهی، دانشجویان کارآموز در مقایسه با کارورزان رضایت بیش تری از وضعیت آموزش بالینی در سایر برنامه ها داشتند.

از دیدگاه دانشجویان این مطالعه، برنامه گزارش صبحگاهی کیفیت قابل قبولی داشته اما برنامه های آموزش درمانگاهی، ژورنال کلاب، گراندراند و مرکز مهارت های بالینی دارای برخی اشکالات بودند. اجرای کارگاه های آموزشی برای اساتید بالینی جهت برگزاری مطلوب و استاندارد برنامه های آموزش بالینی پیشنهاد می شود.