اثرات استفاده از جلبک اسپیرولینا پلاتنسیس (Spirulina platensis) بر عملکرد، میکروفلور و مورفولوژی روده و برخی فراسنجه های خون مرغ های تخم گذار

زمینه مطالعاتی: 

از آن جا که حدود 70 درصد هزینه تولید شامل هزینه های خوراک است، پیدا کردن منابع غذایی جایگزین و مطالعه اثر آن بر استفاده موثر در جیره و یافتن جایگزین افزودنی های بی خطر برای تکمیل بازده خوراک از اهمیت زیادی برخوردار است.

مطالعه حاضر به منظور بررسی اثرات استفاده از جلبک اسپیرولینا پلاتنسیس (Spirulina platensis) در جیره مرغ های تخم گذار بر عملکرد، میکروفلور و مورفولوژی روده و برخی فراسنجه های خون انجام شد.

تعداد 192 قطعه مرغ تخم گذار سویه تجاری LSL در قالب طرح کاملا تصادفی با 4 تیمار و 4 تکرار و 12 قطعه مرغ در هر تکرار به مدت 12 هفته (26 تا 37 هفتگی) مورد استفاده قرار گرفتند. تیمارهای آزمایشی شامل تیمار اول: جیره شاهد بر پایه ذرت- کنجاله سویا، تیمار دوم : حاوی 5/1 درصد، تیمار سوم:حاوی 3درصد و تیمار چهارم: حاوی 5/4 درصد اسپیرولینا پلاتنسیس بود.

نتایج نشان داد تیمارهای آزمایشی تاثیر معنی داری بر خوراک مصرفی، ضریب تبدیل خوراک، درصد تولید، توده تخم مرغ تولیدی، جمعیت کل باکتریایی، کلی فرم ها و لاکتوباسیل ها نداشتند (05/0>p). از بین فراسنجه های مورفولوژیک، عمق کریپت در تیمار چهارم بطور معنی داری نسبت به تیمار شاهد و دیگر تیمارها افزایش یافت (05/0 <p). از بین فراسنجه های خونی نیز میزان لیپوپروتیین با چگالی بالا (HDL) بطور معنی داری در تیمارهای سوم و چهارم کاهش یافت (05/0 <p) و تفاوتی در میزان کلسترول، تری گلیسیرید و لیپوپروتیین با چگالی پایین (LDL) مشاهده نشد.

نتیجه گیری نهایی: 

استفاده از مکمل اسپیرولینا پلاتنسیس تا سطح 5/4 درصد جیره اثری بر عملکرد مرغ های تخم‎گذار نداشت، احتمالا سطوح بالاتری از آن در جیره مورد نیاز است.