ریسک مسکن روستایی (مدیریت ریسک و تاب آوری در نواحی روستایی)

یکی از مهم ترین ویژگی های معماری روستایی توجه به طراحی منطبق با نیازهای فطری مردم و محیط و فعالیت های روزمره آنان مانند نوع فضاهای معیشت مردم است. مصداق های معماری از همنشینی فضاهای زیستی و معیشتی در این نوع مسکن عمق توجه نسبت به زندگی مردم و نیازهای آنهاست که فضای کالبدی را با داستان زندگی مردم هماهنگ و آن را ایجاد نموده است. چنین نگاهی به زندگی و توجه به نیازها و هماهنگی با محیط طبیعی منجر به شکل گیری اشکال مختلف مسکن به صورت چادر، آلاچیق و مسکن موسمی یا دایم شده است. معماری روستایی اعم از مسکن، یا معماری فضاهای عمومی مانند آب انبارها، یخچال ها، آسیاب های آبی و بادی، کفتر خانها (برای حاصلخیزی و رشد گیاهان)، بندها و... مصادیق بارزی از کتاب زندگی مردم است اما آغاز چنین رهیافتی مستلزم پدیدارشناسی مسکن روستایی و رجوع دوباره به چیستی و چرایی آن است. چنین فرایندی گام مهمی در مسیر شناخت، درک و احاطه به موضوع محسوب میشود که میتواند در تبیین اصول و معیارهای مسکن مطلوب روستایی اثرات مثبتی داشته باشد،در این پژوهش ضمن پرداختن به مفاهیم مسکن روستایی والگوی مسکن روستایی مطلوب ،اهمییت پرداختن به این موضوع را بررسی نموده و در آخر به ریسک ها و خطراتی که پیرامون مسکن روستایی قرار دارد و میتواند خطر نابودی این الگو ها را در برداشته باشد می پردازیم.