تاثیر تمرین هوازی و اکتاپامین بر استرس اکسیداتیو و بیان ژن PPARγ در بافت چربی قهوه ای رت های نر تغذیه شده با روغن عمیق حرارت دیده

امروزه، نقش فعالیت بدنی و اکتاپامین به عنوان آنتی اکسیدان مورد توجه قرار گرفته است. لذا هدف از مطالعه حاضر، تبیین تاثیر تمرین هوازی و اکتاپامین بر استرس اکسیداتیو و بیان ژن PPARγ در بافت چربی قهوه ای رت های نر تغذیه شده با روغن عمیق حرارت دیده بود.

30 سر رت نر ویستار به طور تصادفی به 5 گروه (6=n) کنترل سالم ، کنترل مسموم، تمرین هوازی + گروه کنترل مسموم، اکتاپامین + کنترل مسموم و تمرین هوازی + اکتاپامین + کنترل مسموم تقسیم شدند. تزریق درون صفاقی ml/kg10 اکتاپامین و گاواژ روغن حرارت دیده، به ترتیب پنج بار در هفته و هر روز انجام شد. پروتکل تمرین هوازی شامل 4 هفته تمرین هوازی، 5 جلسه در هفته به مدت 20 دقیقه دویدن بر روی تریدمیل بود. بیان ژن PPARγ توسط Real time PCR و غلظت ROS توسط الایزا اندازه گیری شدند. از آزمون های تی مستقل، تحلیل واریانس دو سویه و تعقیبی بنفرونی جهت تحلیل داده ها استفاده گردید.

یافته ها: 

تمرین هوازی باعث کاهش معنی دار غلظت ROS (05/0> p) و افزایش معنی دار بیان ژن  PPARγ (05/0< p) در مقایسه با گروه کنترل مسموم شد. اثر تعامل تمرین هوازی و اکتاپامین باعث کاهش معنی دار غلظت ROS (05/0> p) و اختلاف غیر معنی دار بیان ژن PPARγ (05/0< p) در مقایسه با گروه کنترل مسموم شد.

نتیجه گیری: 

به نظر می رسد تعامل تمرین هوازی و اکتاپامین می تواند باعث بهبود استرس اکسیداتیو در بافت چربی قهوه ای شود.