تحلیل وضعیت فرسایش پذیری زیرحوضه های واحد مورفوتکتونیک زاگرس در زمینه ی خصوصیات مورفومتری
از آغاز شکل گیری زمین، همواره250 مخاطره ی طبیعی فرسایش با آن همراه بوده است و در آینده نیز این پدیده ی مخرب، همچنان لندفرم های زمین را تغییر خواهد داد. هدف این مقاله، بررسی مورفومتری حوضه های آبریز در واحد مورفوتکتونیک زاگرس با استفاده از قاعده ی هورتن در زمینه ی وضعیت فرسایش است. برای این منظور، ابتدا کل واحد ژیومورفیک زاگرس به یازده حوضه ی آبی تقسیم و این حوضه ها در 271 زیرحوضه استخراج شد. در گام بعدی، رتبه بندی آبراهه ها به روش هورتن و استرالر صورت گرفت. سپس با استفاده از خصوصیات مورفومتری و روابط تجربی، وضعیت فرسایش پذیری زیرحوضه ها بررسی شد. ویژگی های مورفومتری نیز به سه دسته ی پارامتر شکلی، خطی و توپوگرافیک تقسیم شد. برای به دست آوردن طبقات فرسایش، پس از محاسبه ی پارامترها از همه ی عوامل برای محاسبه ی فرسایش میانگین گرفته و طبقه بندی آنها انجام شد. نتایج نشان داد هر چه مقدار میانگین کل پارامترهای مورفومتری کمتر باشد، شرایط برای فرسایش پذیری منطقه مساعدتر و وضعیت بحرانی تر است. طبقه بندی نشان می دهد که مساحت و طول آبراهه در فرسایش تاثیرگذار بوده است. در واحد مورفوتکتونیک زاگرس نیز طول جریان خشکی ارتباط مستقیمی با فرسایش دارد؛ افزایش تعداد آبراهه و طول آن در حوضه آبخیز بیانگر افزایش فرسایش است.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.