تاثیر تعاملی بازتوانی قلبی و داروی سرترالین بر تروپونین I، کراتین کیناز و کیفیت زندگی در بیماران CABG مبتلا به افسردگی مزمن

اندازه گیری تروپونین I و CK-MB در سال های گذشته همیشه یک عامل پیش آگهی دهنده در تشخیص شدت بیماری های قلبی-عروقی  و بهبود کیفیت زندگی مطرح بوده است. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر تعاملی بازتوانی قلبی و داروی سرترالین بر تروپونین I، کراتین کیناز و کیفیت زندگی در بیماران با عمل جراحی بای پس عروق کرونر (CABG-Coronary Artery Bypass Graft Surgery) مبتلا به افسردگی مزمن بود.

روش کار:

 پژوهش حاضر یک کارآزمایی بالینی دو سوکور است. در این مطالعه 33 بیمار قلبی مراجعه کننده به مرکز قلب فاطمه زهرا ساری که تحت عمل CABG بودند، به طور تصادفی در 4 گروه تمرین هوازی+ پلاسیبو (8 نفر)، تمرین هوازی+ سرترالین (9 نفر)، سرترالین (8 نفر) و کنترل (8 نفر) قرار گرفتند. گروه تمرین هوازی+دارونما و تمرین هوازی+ سرترالین به مدت 8 هفته تمرین هوازی با شدت 6 الی 14 در مقیاس درک فشار بورگ به مدت 26 تا 40 دقیقه را انجام داده و گروه سرترالین و تمرین هوازی+سرترالین 25 الی 50 میلی گرم سرترالین طبق تجویز پزشک  به مدت 2 ماه دریافت کردند.

یافته ها:

 نتایج آزمون  tهمبسته حاکی از کاهش معنادار در گروه تمرین+ دارو در تروپونین I و CK-MB نسبت به گروه های دیگر بود (به ترتیب سطح 0027/0=p؛ 000/0=p). همچنین تغیرات درون گروهی در شاخص کیفیت زندگی در هر سه گروه نسبت به دارونما معنادار بود (به ترتیب سطح 002/0=p؛ 001/0=p؛001/0=p). نتایج تحلیل کواریانس نشان داد بین گروه ها در CK-MB  و کیفیت زندگی از نظر آماری معنادار بود (به ترتیب سطح 009/0=p؛ 002/0=p).

نتیجه گیری: 

به طور کلی نتایج پژوهش حاضر بیانگر آن است که اثر تعاملی بازتوانی قلبی و داروی سرترالین می تواند منجر به کاهش شاخص های آسیب بافتی قلب و بهبود کیفیت زندگی در بیماران بعد از عمل جراحی بای پس عروق کرونر مبتلا به افسردگی مزمن گردد.