چارچوب ها و ویژگی های مردم شناسی موسیقی بومی مازندران؛ رهیافتی مناسب و کاربردی برای باستان شناسی

موسیقی در تمام ارکان زندگی بومیان مازندران جایگاه ویژه ای دارد و چندان گزافه نیست اگر گفته شود که تمامی نمودهای فرهنگی آن ها، با عنصر موسیقی سروکار داشته است. اما برای تحلیل و تفسیر این پیوند که از گذشته های دور تا به امروز همانند حلقه های یک زنجیر به هم پیوسته اند باید تقسیم بندی مدونی را به عنوان «تجزیه» ارایه داد. اگر این تقسیم بندی بر پایه ی معیارهای مشخصی صورت گرفته باشدمی تواند در شناسایی سایر مواد فرهنگی بومیان نیز یاری دهنده باشد. طبیعتا بسیاری از پدیده های فرهنگی در تقابل فرهنگ های دیگر (چه به خاطر مهاجرت اقوام بیگانه به این سرزمین و چه به خاطر ورود اقوام غالب در جنگ) ازمیان رفته اند اما قطعا بسیاری از پدیده های به جای مانده ی امروزی، ریشه در گذشته های دور دارد. در این مقاله سعی شده است تا با ارایه ی چارچوب های علمی نظری و عملی در زمینه ی مردم شناسی موسیقی بومی مازندران، گذشته از تبیین زندگی موسیقایی مردم منطقه، راهی را برای استفاده ی باستانشناسان جهت بازسازی جوامع انسانی گذشته بازگشاید؛ چراکه شاید تابه حال از این منظر به این مطالعات توجه نشده باشد. برای حصول این نتیجه، جنبه های هنری و زیبایی شناسانه ی نظام مند موجود در هنر بومیان، استخراج و ارایه شده است و درنهایت چنین نتیجه ای حاصل شد که با پژوهش و مطالعه ی سیر تحولی و روند تغییر فرهنگ موسیقایی منطقه و با توجه، تجزیه وتحلیل فرم و محتوای موسیقی و حتی محتوای اشعار ترانه های فولکلور، می توان روابط انسانی، اجتماعی، اقتصادی و حتی عاطفی جوامع گذشته ی بومیان مازندران را بازسازی نمود. برای رسیدن به چنین اطلاعاتی، از ره یافت تاریخی و ره یافت توصیفی، به صورت مکمل استفاده شده است که برای گردآوری اطلاعات پایه ی این ره یافت ها از دو شیوه ی میدانی و اسنادی استفاده شده است.