چگونگی شکل گیری میدان تئاتر نوین ایران بین سال های 1300 تا 1332 شمسی بر اساس آرای پیر بوردیو

دیالکتیک میان جایگاه میدان قدرت و تاثیر آن در میدان تیاتر ایران در بازه ی 13001332ش، با ایجاد تغییر و تنوع در قریحه ی عاملان، و کاربست این قریحه در فرایند تولید و مصرف حوزه های متنوع نمایش، موجب ایجاد تغییرات بنیادی در فرایند تولید و مصرف تیاتر ایران شد که در گروه های تولیدی، سالن داران و تماشاگران تاثیر گذاشت؛ لذا در این پژوهش قصد داریم به شیوه ی ساختارگرایی تکوینی بوردیو و بر پایه ی نظریه های تمایز، منش، سرمایه و میدان ، به چگونگی موقعیت و تعامل عاملان بر اساس منشا اجتماعی هر یک در ارتباط با میدان تیاتر؛ تمایز و موضع گیری عاملان در مقابل مواضع متناظر؛ و چگونگی ترکیب سرمایه های فرهنگی، اقتصادی و نمادین آنها، به شیوه ی توصیفی تحلیلی بپردازیم. در انتها درمی یابیم منش و شیوه ی تسلط عاملان بر عادت واره ها و سرمایه های میدان، نقش اساسی در شکل گیری میدان های تیاتری این دوره داشته و نظام اندیشه ای خود را به میدان تیاتر تحمیل کرده و منجر به ایجاد تمایز در هویت میدان های تیاتری این دوره شده است.