ارزیابی آمادگی عملیاتی بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی مازندران در مواجهه با همه گیری کووید19 در سال 1399

بیمارستان ها از ارکان حیاتی نظام سلامت در پاسخ به مخاطرات بیولوژیک هستند. آمادگی بیمارستان در اپیدمی ها فرآیند پویا، پیچیده و چند بعدی می باشد و به معنای ظرفیت ها و قابلیت های توسعه یافته بیمارستان در پیش بینی، کاهش اثرات، مقاومت، پاسخ و بازیابی در مواجهه با رویداد بیولوژیک است. هدف از این مطالعه بررسی میزان آمادگی عملیاتی بیمارستان های استان مازندران در پاسخ به همه گیری بیماری کووید19 در سال 1399 بود.

مطالعه به صورت مقطعی، توصیفی-تحلیلی در فروردین ماه 1399 و با استفاده از ابزار استاندارد ترجمه شده سازمان جهانی بهداشت منطقه آمریکا (پاهو2019) انجام پذیرفت. چک لیست مشتمل بر 10 مولفه به ترتیب شامل فرماندهی و کنترل(7 سنجه(، هماهنگی(2سنجه(، اطلاعات(2 سنجه(، لجستیک(7 سنجه(، اداری و مالی(1 سنجه(، شناسایی سریع(3 سنجه)، تشخیص(3 سنجه)، ایزولاسیون(3 سنجه)، مدیریت موارد(4 سنجه(، پیشگیری و کنترل عفونت(10 سنجه(بوده است. جهت تحلیل آماری از روش های آماری توصیفی و مقایسه میانگین ها از آزمون کروسیکال والیس و از SPSS نسخه 18 استفاده شد.

از 39 بیمارستان استان، 26 بیمارستان دانشگاهی، 4 بیمارستان تامین اجتماعی و 9 بیمارستان خصوصی بودند. بیمارستان های تامین اجتماعی بالاترین سطح آمادگی (میانگین 82 از 84)، بیمارستان های دانشگاهی در رتبه دوم (میانگین امتیاز 72/72 از 84) و بیمارستان های خصوصی در رتبه سوم (میانگین امتیاز 5/72 از 84) را کسب کردند. با توجه به مجموع امتیازات، آمادگی عملیاتی بیمارستان ها در سطح خوب قرار گرفت.

آمادگی عملیاتی بیمارستان های استان مازندران در مواجهه با همه گیری کووید19 در سطح خوبی قرار داشت. به جهت مزمن و طولانی شدن همه گیری و مشخص نبودن مدت زمان خاتمه آن، پایش و نظارت بر اجزای کلیدی جهت استمرار این آمادگی بسیار ضروری می باشد.