بررسی ارتباط کیفیت گزارشگری مالی و سرمایه گذاری در دارایی های ثابت و نقش تعدیلی فرصت های رشد

از دیدگاه نظریه نمایندگی، سازوکارهای کنترلی متعددی برای تضعیف عدم تقارن اطالعاتی و ریسک اطالعاتی و همچنین فراهم سازی امکان نظارت بهتر بر فعالیت مدیران، همانند کیفیت گزارشگری مالی و افشاء وجود دارد. مطالعات متعددی، به پردازش برخی از آثار کاهش عدم تقارن اطالعاتی و ریسک اطالعاتی پرداخته اند، مانند کاهش هزینه سرمایه و هزینه بدهی و دستیابی به بازار بدهی و تاثیر بر شرایط آن، برای مثال؛ هزینه کمتر، سررسید بدهی بیشتر و ضمانت های پایینتر در تامین مالی از بانک. در این مقاله به آزمون تاثیر کیفیت گزارشگری مالی و فرصت های رشد بر سرمایه گذاری در دارایی های ثابت پرداخته میشود. نمونه مورداستفاده دربرگیرنده 143 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است و برای پردازش و آزمون فرضیات از مدل داده های ترکیبی استفاده شده است. نتایج مقاله نشان میدهد که کیفیت گزارشگری مالی تاثیری معکوس بر سرمایه گذاری در دارایی های ثابت دارد. همچنین فرصتهای رشد، اثر منفی کیفیت گزارشگری مالی بر سرمایه گذاری در داراییهای ثابت را کاهش میدهد. بنابراین، مدل مفهومی طراحی شده، تایید میشود.