تحلیل جنسیتی سیاستگذاری تامین اجتماعی در ایران پساانقلاب

مقدمه: 

جنسیت به مثابه پایه ای ترین رکن هویت افراد د ر کلیه مناسبات اجتماعی و سیاست گذاری دارای اهمیت است و تحلیل سیاستها از این منظر در شناسایی کاستیهای موجود در این حوزه راهگشا است.

روش مورد استفاده در این تحقیق تحلیل محتوای کیفی و رویکرد مورد نظر، تحلیل جنسیتی بود ه است. بد ین منظور اسناد و مصوبات نهاد های اصلی سیاست گذار در حوزه زنان و تامین اجتماعی تحلیل محتوای کیفی شد و با 10 نفر از متخصصان حوزه تامین اجتماعی و مسیولین مرتبط با حوزه زنان، مصاحبه نیمه ساختاریافته انجام شد .

یافته ها:

 الگوهای مختلفی د ر سیاستهای حوزه تامین اجتماعی زنان مد نظر سیاست گذار بود ه است و الگوی غالب سیاست گذاری تامین اجتماعی د ر کلیت سیاستهای مربوط به زنان، الگوی شهروند ی تبعی (مرد نان آور و زن خانه دار) است. این الگو ضمن تقویت رویکرد حمایتی نظام تامین اجتماعی و افزایش هزینه های آن با مطالبات و تحولات جامعه هم خوان نیست. سیاست گذار د ر قوانین اصلی این حوزه الگوی د و نان آور (نان آور فراگیر) را مد نظر د اشته است اما از منظر شمولیت د رصد پایینی از زنان را در برمی گیرد . الگوی مراقب برابر و شغل انگاری خانه داری نیز بخصوص درد و دهه اخیر مورد نظر سیاست گذار بوده اما با مشکلاتی از حیث اجرا مواجه بوده اند . الگوی وظایف مراقبتی عام (د و مراقب) نیز در حد توصیه و اتخاذ سیاستهای محدودی همچون مرخصی پدرانه د ر پنج ساله اخیر مورد نظر سیاست گذار بود ه است اما این سیاست در جهت تشویق فرزند آوری مد نظر سیاست گذار بود ه است؛ بنابراین، سیاستهای کلان جنسیتی -علی رغم رویکرد تشابه محورانه قوانین خاص این حوزه- تاثیرات بیشتری بر وضعیت کلی نظام تامین اجتماعی د اشته اند .

بحث: 

تدوین سیاستها بر مبنای زمینه و تحولات جامعه و وفاق د ر رویکرد جنسیتی حاکم بر فضای سیاست گذاری، می تواند در رفع تناقضات موجود در سیاست گذاری این حوزه کمک کند .