بررسی رابطه سازگاری شغلی با فلات زدگی شغلی با نقش تعدیل گر خودکارآمدی شغلی (مورد مطالعه: کارکنان معاونت نیروی انسانی ناجا)

پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه بین سازگاری شغلی و فلات زدگی شغلی با نقش تعدیل گر خودکارآمدی شغلی انجام شده است. جامعه آماری کلیه کارکنان معاونت نیروی انسانی ناجا به تعداد 475 نفر بود که بر اساس فرمول کوکران 212 نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه استاندارد که سازگاری شغلی از پرسشنامه استاندارد دیویس و لافکوایست (1984) پرسشنامه استاندارد فلات زدگی از پرسشنامه استاندارد میلیمان(1992)، پرسشنامه استاندارد خودکارآمدی شغلی از پرسشنامه استاندارد شرر و مادوکس (1982) بوده است. روایی این پژوهش از طریق محتوایی و پایایی از طریق آلفای کرونباخ برای هر یک از پرسشنامه ها به ترتیب 859/0، 865/0 و 815/0 مورد تایید قرار گرفته است. اطلاعات به دست آمده با مدل سازی معادلات ساختاری و نرم افزارهای SPSS نسخه 23 و Smart PLS نسخه 2 تجزیه و تحلیل شد. یافته های تحقیق نشان داد که خودکارآمدی شغلی به عنوان تعدیل گر رابطه بین سازگاری شغلی و فلات زدگی شغلی مطرح می باشد. همچنین نتایج نشان داد که سازگاری شغلی و ابعاد مختلف آن با فلات زدگی شغلی رابطه ای مثبت و معناداری دارند.