ارزیابی شیوع پریشانی روانی و عوامل جمعیت شناختی مرتبط با آن در جمعیت 18 تا 65 سال استان خراسان رضوی: یک مطالعه مقطعی در ابعاد بسیار بزرگ

پریشانی روانی یکی از اختلالات خفیف روانی است که می تواند به عنوان یک پیش بینی کننده برای بیماری های روانی جدی مانند اختلالات افسردگی و اضطراب مورداستفاده قرار گیرد. این اختلالات به عنوان پیشگویی کننده مرگ ناشی از بیماری های قلبی عروقی، سکته مغزی و سرطان مطرح می باشند. در این مطالعه، شیوع پریشانی روانی و عوامل مرتبط با آن را در یک جمعیت عمومی در خراسان رضوی  ارزیابی می نماییم.

مطالعه حاضر یک مطالعه توصیفی- تحلیلی است که به صورت مقطعی در سال 1397 انجام شد. جامعه آماری موردمطالعه  1103945 فرد 18 تا 65 سال مراجعه کننده به مراکز بهداشت استان خراسان رضوی است. در این مطالعه، از چک لیست اطلاعات جمعیت-شناختی و پرسشنامه K-6 جهت ارزیابی شیوع پریشانی روانی استفاده شد.

یافته ها: 

میانگین سنی افراد 46/10 ± 99/35 سال و 10/62% افراد زن، 86% متاهل و 90/78% دارای تحصیلات دیپلم و زیردیپلم بودند. نرخ پاسخگویی 6/98 % بود. میزان شیوع پریشانی روانی 10/10% ارزیابی شد. نتایج برازش رگرسیون لجستیک رابطه معنی داری بین سن، جنسیت، وضعیت تاهل، تحصیلات، محل سکونت و نوع شغل با پریشانی روانی را نشان داد.

نتیجه گیری:

 در این مطالعه شیوع پریشانی روانی در سطح پایین برآورد گردید. بر اساس نسبت شانس زنان مطلقه، بی سواد، خانه دار و ساکن شهرهای بزرگ، گروه پرخطر پریشانی روانی شناسایی شدند. براین اساس و با توجه به حضور تعداد افراد قابل توجه در این مطالعه، لزوم تدوین راهکارهای مناسب جهت پیشگیری و درمان و ارایه آموزش های لازم برای گروه های مذکور احساس می گردد.