بررسی سقوط کودکان و نوجوانان و تعیین شاخص های زمانی ارائه خدمات اورژانس 115، شیراز، سال 1396

 سقوط دومین علت شایع مرگ‌ومیر ناشی از جراحت پس از حوادث ترافیکی است و مراقبت‌های اورژانس به‌ویژه نوع پیش بیمارستانی از مهم‌ترین رکن مراقبت‌های درمانی می‌باشد. مطالعه حاضر باهدف بررسی سقوط کودکان و نوجوانان و تعیین شاخص‌های زمانی ارایه خدمات اورژانس 115 طراحی و اجرا گردید.

روش‌ بررسی: 

مطالعه‌ای مقطعی در سال 1396 با شرکت 3622 نفر بر اساس اطلاعات ثبت‌شده در مرکز اورژانس انجام شد و متغیرهای دموگرافیک و شاخص‌های زمانی مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفتند. جامعه پژوهش شامل مصدومانی بود که با اورژانس 115 تماس گرفته بودند. جهت توصیف و تحلیل تک متغیره‌ها از آزمون‌ کای اسکویر و جهت تحلیل چند متغیره‌ از مدل رگرسیون لجستیک برای آنالیز داده‌ها استفاده شد.

 نتایج این مطالعه نشان داد که از مجموع 3622 نفر 1228 (33.9%) نفر زن و 2394 (66.1%) نفرمرد بودند. میانگین سن مصدومان 4.27 ± 11.35 بود. شیوع سقوط در گروه سنی 18-13 سال بیشترین (99.6) و در گروه سنی زیر 6 سال کمترین (72.1) به ازای هر ده هزار نفر بود. ارتباط بین جنس مرد، سن 18-13 سال و ارتفاع بیش از دو متر با GCS معنی‌دار شد (0.001 p<). میانگین زمان پاسخ‌گویی برابر 7.5 دقیقه به دست آمد.

نتیجه‌گیری: 

بر طبق نتایج مطالعه 28.9 درصد موارد تماس با اورژانس به علت سقوط می‌باشد و جنس، سن، ارتفاع و مکان از عوامل خطر تاثیرگذار بر شیوع سقوط می‌باشند بنابراین توصیه می‌گردد با طراحی دقیق و مناسب محیط زندگی افراد شرایط امنی برای آن‌ها، به‌ویژه کودکان فراهم گردد و با افزایش ارتقاء ایمنی افراد جامعه میزان حوادث سقوط را کاهش داد.