مقایسه اثر عصاره اتانولی فلفل دلمه ای قرمز و نالیدیکسیک اسید بر میکروارگانیسم های بیماری زا

امروزه مقاوم شدن سویه های میکروبی بیماریزا در برابر آنتیبیوتیکهای درمانی، سبب بروز نگرانی جوامع بشری شده است، به همین دلیل استفاده از عصاره های گیاهی بهدلیل پتانسیل کنترل و درمان عفونتهای باکتریایی مورد توجه قرار گرفتهاند. فلفل دلمه ای قرمز با نام علمی  L annuum Capsicum  از راسته بادمجانسانان، بومی مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری میباشد. هدف از این پژوهش، ارزیابی فعالیت ضدمیکروبی عصاره اتانولی فلفل دلمهای قرمز بر باکتریهای اشرشیا کلی، سودوموناس آیروژینوزا، سالمونال تیفی، استافیلوکوکوس اوریوس، لیستریا اینوکوآ و باسیلوس سریوس در شرایط برونتنی بود.

در این مطالعه تجربی، عصاره فلفل دلمهای قرمز بهکمک حالل اتانول استخراج شد. فعالیت ضدمیکروبی عصاره با 4 روش، دیسک دیفیوژن آگار، چاهک آگار، حداقل غلظت مهارکنندگی  ماکرودایلوشن براث  و حداقل غلظت کشندگی بر سویه های بیماریزا تعیین شد. از میانگین های به دست آمده برای آنالیزهای آماری استفاده گردید. داده ها به کمک نسخه 26 نرم افزار SPSS وآزمون دانکن در سطح معنی داری، 5 درصد تجزیه و تحلیل شدند.

بیشترین هاله عدم رشد عصاره فلفل دلمه ای قرمز به ترتیب مربوط به باکتری سودوموناس آیروژینوزا و کمترین قطر هاله عدم رشد مربوط به باکتریهای اشرشیا کلی و استافیلوکوکوس اوریوس بود. هاله عدم رشد در باکتریهای سالمونال تیفی و لیستریا اینوکوآ در اثر عصاره اتانولی فلفل دلمهای قرمز، نسبت به هاله عدم رشد در اثر آنتیبیوتیک نالیدیکسیک اسید بزرگتر بود. حداقل غلظت مهارکنندگی عصاره برای باکتریهای اشرشیا کلی، سودوموناس آیروژینوزا، سالمونال تیفی، استافیلوکوکوس اوریوس، لیستریا اینوکوآ و باسیلوس سریوس به ترتیب 400 ،400 ،400 ،400 ،<200 و 400 میلیگرم بر میلیلیتر بود. حداقل غلظت کشندگی عصاره اتانولی فلفل دلمهای قرمز برای تمامی باکتریها بیشتر از حداقل غلظت مهارکنندگی بود.

عصاره فلفل دلمهای قرمز دارای فعالیت ضدمیکروبی بوده و پتانسیل کاربرد در صنایع دارویی جهت کنترل عفونتهای باکتریایی را دارد. پیشنهاد میشود به منظور تعیین دوز مناسب عصاره، پژوهشهای بیشتری در این زمینه صورت گیرد.