اثربخشی درمان گروهی مبتنی بر ذهن آگاهی با توجه به تعدیل طرحواره‎های ناسازگار اولیه در کاهش اعتیاد به اینترنت نوجوانان دختر دبیرستانی

مطالعات مداخله ای مختلفی با هدف کاهش اعتیاد به اینترنت نوجوانان انجام شده است، اما پژوهشی که به سنجش اثربخشی درمان ذهن آگاهی مبتنی بر تعدیل طرحواره‎های ناسازگار  پرداخته باشد، مغفول مانده استاین پژوهش با هدف  سنجش  اثربخشی درمان گروهی مبتنی بر ذهن آگاهی با توجه به تعدیل طرحواره‎های ناسازگار اولیه در کاهش اعتیاد به اینترنت نوجوانان دختر دبیرستانی  انجام شد.

این پژوهش از نوع شبه آزمایشی و با استفاده از طرح پیش آزمون- پس آزمون - پیگیری با گروه گواه انجام شد. جامعه پژوهش متشکل از تمامی‎دختران نوجوان  مدارس متوسطه شهر تهران در سال 1398 بودند. نمونه این مطالعه 30 دختر نوجوان بودند که به شیوه نمونه گیری هدفمند انتخاب و با گمارش تصادفی در دو گروه آزمایشی و گروه گواه (هر گروه 15 نفر) قرار گرفتند. ابزار پژوهش پرسشنامه اعتیاد به اینترنت کیمبرلی یانگ (1998) بود. برای گروه آزمایش، درمان مبتنی بر ذهن آگاهی با توجه به تعدیل طرحواره‎های ناسازگار اولیه (یانگ و مارتین، 2010، تیزدال و همکاران، 2012) در 8 جلسه 90 دقیقه ای برگزار گردید، اما گروه گواه مداخله ای دریافت نکرد. برای تحلیل داده ها از آزمون های تحلیل کوواریانس چند متغیری و تک متغیری استفاده گردید.

نتایج حاکی از آن بود که درمان مبتنی بر ذهن آگاهی باعث  کاهش اعتیاد به اینترنت و ابعاد آن (صرف زمان بیش از حد، وابستگی برای کسب آرامش روانی، غفلت از زندگی اجتماعی، کنترل عملکرد و غفلت از وظایف شغلی تحصیلی) در مرحله پس آزمون و همین ابعاد به جز غفلت از وظایف شغلی تحصیلی دوره پیگیری شده بودند (01/0> p).

با توجه به نتایج به دست آمده توصیه می گردد روان شناسان و مشاوران از این دو رویکرد درمانی جهت کاهش اعتیاد به اینترنت نوجوانان دختر استفاده نمایند.