پیش بینی گسترش فیزیکی شهری با استفاده از مدل تصمیم گیری چند معیاری (مطالعه موردی: شهرستان رشت)

گسترش فزاینده بدون برنامه ریزی شهرها یکی از مهمترین مسایل مدیریت شهری در کشورهای در حال توسعه است. زیرا توسعه روز افزون جامعه شهری و ساخت و سازهای بدون برنامه ریزی تغییرات زیادی در ساخت فضایی آن ها به وجود آورده که لزوم هدایت آگاهانه و طراحی فضای زیست مناسب برای شهرها را به دنبال داشته است. هدف از این پژوهش، یافتن مجموعه‍ای از پهنه های مکانی مناسب برای توسعه فیزیکی شهری است.

شهرستان رشت به عنوان مرکز استان گیلان تحت تحولات جمعیتی و شهرنشینی زیادی قرار گرفته است. به منظور برنامه ریزی بهینه و مناسب برای توسعه آتی شهری شهرستان مورد مطالعه 14 معیار اکولوژیکی و اقتصادی- اجتماعی بر اساس نظرات کارشناسان و روش دلفی در سال 1397 انتخاب گردید. سپس از روش ترکیب خطی وزن دار و فرآیند تحلیل شبکه ای برای پهنه بندی توان اکولوژیک منطقه برای توسعه شهری استفاده شد.

نتایج حاصل از اجرای روش ارزیابی چند معیاری نشان داد که از کل سطح منطقه حدود  12/16 درصد دارای توان خیلی زیاد و حدود 54/29 درصد از منطقه به دلیل شرایط اکولوژیکی و بافت اجتماعی بدون توان می باشد.
بحثت و

نتایج این مطالعه فرصت های مطالعاتی بیشتری را می تواند برای برنامه ریزان و تصمیم گیران فراهم نماید تا عوامل پیشگیرانه و کنترل کننده را در تصمیمات استراتژیک اتخاذ کنند.
.