تاب آوری، کارکردها و راهبردهای ارتقاء آن در فرایند تربیت اجتماعی از منظر قرآن کریم

تاب آوری یکی از مولفه های بنیادین در فرایند تربیت اجتماعی است که با کارکردهای ویژه خود نقش مهمی در ارتقاء کیفیت روابط اجتماعی و کاهش آسیبهای آن دارد. این نوشتار پژوهشی میان رشته ای است که با هدف بازشناسی مفهوم تاب آوری در قرآن کریم، تبیین کارکردهای آن در تربیت اجتماعی و ارایه راهبردهای قرآنی برای دستیابی به آن، و به روش تحلیلی توصیفی نگاشته شده است. از نتایج تحقیقات روانشناسی و علوم تربیتی بهره گرفته و با عرضه به قرآن و حدیث به تبیین موضوع و ارایه راهبردهای قرانی برای دستیابی به آن پرداخته است. نتیجه آنکه تاب آوری با کارکردهایی چون رشد توانمندیهای شخصیتی، ایجاد ثبات هیجانی، ایجاد آرامش، افزایش رضایت از زندگی، و عاملیت در پیشگیری از نزاع به بهبود عملکرد اجتماعی و روابط میان فردی کمک می نماید. و از طریق ارتقاء سطح شناخت و آگاهی، ایمان و باور دینی، اعتماد به وعده های الهی، توکل، و خوش بینی و امید قابل افزایش است.