تاثیر تمرین تناوبی شدید و مصرف عصاره ی دانه ی انگور سیاه بر بیان ژن Bax و Bcl-2 در بافت پانکراس رت های نر مبتلا به دیابت نوع دو

اگرچه برخی مطالعات، سازوکار عملکرد سلول های های بتا را در مدل های حیوانی و کم و بیش در جمعیت های انسانی مطالعه نموده اند، اما تاکنون نقش ورزش درمانی یا اجرای فعالیت ورزشی HIIT همرا ه با مصرف مکمل انگور سیاه بر بیان ژن های درگیر در سلول های بتای پانکراس کمتر مطالعه شده است در این پژوهش به بررسی اثر مکمل انگور سیاه توام با تمرین تناوبی شدید بر ژن های Bcl-2 و Bax بافت پانکراس رت های مبتلا به دیابت نوع دو پرداخته می شود.

روش ها: 

مطالعه در قالب یک طرح تجربی انجام شد. آزمودنی های این طرح را 40 رت نر 8 ماهه با میانگین وزنی 250 گرم تشکیل دادند. پس از آشنایی آزمودنی ها با تمرین و القاء دیابت توسط STZ به صورت تصادفی در 5 گروه شامل تمرین، مکمل، تمرین و مکمل، کنترل دیابتی و کنترل پایه تقسیم شدند. پس از 8 هفته تمرین که 5 جلسه در هفته و به مدت 8 هفته که فعالیت بر روی نوارگردان با شدت90% Vo2max و مکمل دهی عصاره ی هسته ی انگور سیاه بود. میزان ژن های Bcl-2 و Bax بعد از استخراج RNA از پانکراس و سنتز cDNA اندازه گیری شد. میزان ژن Bcl-2 و Bax با روش PCR Time-Real مورد سنجش قرار گرفت. داده ها با استفاده از آزمون t مستقل و تحلیل واریانس دو عاملی در سطح معنی داری 05/0 توسط نرم افزار SPSS نسخه ی 24 تجزیه و تحلیل شدند.

یافته ها: 

نتایج نشان داد اثر اصلی تمرین بر بیان ژن Bcl-2 اثر معناداری ندارد. اثر اصلی عصاره بر بیان این ژن معنادار بود. همچنین تعامل تمرین و مکمل بر Bcl-2 معنادار نبود. در خصوص بیان ژن Bax نشان داده شد اثر اصلی تمرین بر ژن اثر معنادار بود. اثر اصلی عصاره و تعامل تمرین و مکمل بر بیان ژن Bax معنادار نبود. در مقایسه تاثیر تمرین و عصاره بر بیان ژن های Bcl-2 و Bax تغییرات معناداری مشاهده نشد.

نتیجه گیری:

 به نظر می رسد تنظیم بیان ژن های Bcl-2 و Bax از طریق تمرین و مصرف عصاره ی دانه ی انگور سیاه احتمال دارد منجر به بهبود و حفظ عملکرد سلول های بتای پانکراس در رت های دیابتی شود.