بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر دل زدگی زناشویی و شفقت به خود زنان تحت پوشش سازمان های مردم نهاد شهر تهران

زنان بد سرپرست همواره با چالش های بسیار جدی در زندگی مواجه هستند. این مشکلات می تواند ابعاد مختلف زندگی آن ها را تحت تاثیر خود قرار دهد. هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) بر شفقت به خود و دل زدگی زناشویی در زنان بد سرپرست بود.

این پژوهش از نوع آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش، شامل کلیه زنان بد سرپرست مراجعه کننده به سمن های شهر تهران در سال 1398 بود؛ که در آن 30 نفر از زنان بد سرپرست تحت پوشش کانون کارآفرینان مهر تهران، به صورت داوطلبانه با استفاده از نمونه در دسترس انتخاب، سپس به طور تصادفی به دو گروه 15 نفر، آزمایشی و گواه تقسیم شدند. شرکت کننده ها، پرسشنامه دل زدگی زناشویی پاینز را در دو نوبت پیش آزمون و پس آزمون تکمیل کردند. گروه آزمایش 8 جلسه درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد دریافت کردند و گروه گواه هیچ مداخله ای دریافت نکرد. داده ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس و با نرم افزار spss نسخه 22 تحلیل شد.

یافته ها:

 نتایج تحلیل کوواریانس برای دل زدگی زناشویی (28/401=F) و شفقت به خود (52/457=F) نشان داد عملکرد زنان بدسرپرست گروه آزمایش با حذف اثر پیش آزمون نسبت به گروه گواه تفاوت معناداری وجود داشت (001/0<p). میانگین پس آزمون دل زدگی زناشویی (90/4±05/47) و میانگین پس آزمون شفقت به خود گروه آزمایشی (31/3±30/43) مشخص گردید درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد موجب کاهش دل زدگی زناشویی و افزایش شفقت به خود در زنان بدسرپرست می شود.

نتیجه گیری:

 بر اساس یافته های این پژوهش، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد با بهبود انعطاف پذیری ظرفیت افراد را برای پذیرش مشکلات غیرقابل تغییر و متعهد ماندن به ارزش ها، افزایش می دهد و با ایجاد بافتی مناسب موجب کاهش دل زدگی و افزایش شفقت به خود زناشویی زنان بد سرپرست می شود.