برآورد پارامترهای ژنتیکی گونه سیاه تاغ با استفاده از روش REML و مدل تکرارپذیر

این تحقیق با هدف برآورد پارامترهای ژنتیکی گونه سیاه تاغ (Haloxylon ammodendron)، مستقر در باغ بذر استان یزد، با استفاده از روش REML و مدل تکرارپذیر انجام شد. برای این منظور از میان توده های سیاه تاغ موجود در استان یزد، تعدادی پایه دارای ظاهر مناسب، کیفیت مطلوب، توازن نسبی بین تاج و تنه، مقاوم به آفات و بیماری ها و دارای بذرهای با قوه نامیه بالا انتخاب و پس از تبدیل به نهال، با حفظ شجره به عرصه منتقل و بر اساس طرح آزمایشی کاملا تصادفی با تکرارهای نامساوی 6 تا 20 نهال از هر ژنوتیپ روی ردیف هایی با فواصل 6 متر کاشته شدند و مورد مراقبت قرار گرفتند.ثبت مستمر صفات نها ل ها برای ارزیابی ژنتیکی ژنوتیپ ها، در طول سا ل های اجرای طرح و در چند نوبت انجام شد. صفات مورد مطالعه به طور عمده صفات رویشی از قبیل ارتفاع، گسترش تاج، قطر تنه، تعداد شاخه های فرعی و شادابی بود. داده ها با استفاده از روش REML و دو مدل مختلف تکرارپذیر و غیرتکرارپذیر و روش تجزیه واریانس تجزیه وتحلیل شد. نتایج بر اساس هر دو روش و هر دو مدل نشان داد که بیشترین وراثت پذیری به صفت ارتفاع مربوط است. اما میزان این برآوردها متفاوت بود، به طوری که همبستگی های ژنتیکی و وراثت پذیری های محاسبه شده در مدل تکرارپذیر نسبت به مدل غیرتکرارپذیر کاهش چشمگیری داشت. تکرارپذیری بر اساس همبستگی داخل گروهی بین دو متغیر مستقل بر روی افراد و به صورت نسبت تفاوت بین افراد به تفاوت فنوتیپی موجود محاسبه شد. براساس نتایج، میزان تکرارپذیری بیشتر صفات بالا برآورد شد. این نتیجه اصلاح نژادگران را قادر می سازد تا در مورد نگهداری پایه ها در باغ بذر در سال های ابتدایی رکوردگیری تصمیم گیری کنند. در نهایت می توان جمع بندی نمود که مدل تکرارپذیر سبب تعدیل وراثت پذیری کلیه صفات شده که با واقعیت و ماهیت کمی صفات مورد مطالعه و اثرپذیری غیرقابل انکار آنها از محیط، تطابق بیشتری دارد.