بررسی مقایسه ای حس عمقی تنه در بیماران مبتلا به کمردرد مزمن غیر اختصاصی و کمردرد دیسکوپاتیک

هدف:

 کمردرد یکی از شایع ترین اختلالات جوامع امروزی می باشد. مطالعات پیشین نشان می دهد کمردرد حس عمقی را به دلیل بی ثباتی در ناحیه کمر کاهش می دهد. اختلال در حس عمقی کمر می تواند یک علت ممکن برای توسعه و گسترش کمردرد باشد و می تواند باعث عود مجدد کمردرد شود. از آن جا که فرآیند دژنراتیو دیسک یکی از عوامل مهم تشدید پروسه کمردرد شناخته شده، مشخص نیست دژنره شدن دیسک کمر باعث تشدید مشکلات حس عمقی شود یا مشکلات حسی به دلیل خود درد ایجاد می شود. هدف این مطالعه این بود که که آیا دژنره شدن دیسک موجب اختلالات حسی می گردد یا خیر.

این تحقیق از نوع مشاهده ای بر روی 70 نفر از بیماران دارای کمردرد (35 نفر دارای کمردرد مزمن غیر اختصاصی و 35 نفر دارای کمردرد دیسکوپاتیک) انجام شد. خطای بازسازی زاویه حرکت تنه در زوایای خم شدن رو به جلوی کمر در مقادیر 30% و 60% کل زاویه فلکشن کمر و زاویه خنثی توسط گونیامتر دیجیتال مورد اندازه گیری قرار گرفت.

با توجه به یافته های خطای مطلق در 30% دامنه کل (02/2±97/1 در افراد کمردرد مزمن غیراختصاصی در مقابل 04/1±92/1 در افراد دیسکوپاتیک, 892/0=P) و 60% دامنه کل (96/1±30/2 در مقابل 09/1±01/2, 450/0=P) و زاویه خنثی (36/1±74 /1 در مقابل 41/1±44/1, 370/0=P) بین دو گروه در این زمینه تفاوت معناداری وجود نداشت.

بیماران مبتلا به کمردرد ممکن است عملکرد تغییریافته ای در زمینه حس عمقی داشته باشند، اما با توجه به عدم تفاوت معنی دار در تغییرات حس عمقی در بین بیماران کمردرد مزمن غیراختصاصی و بیماران دیسکوپاتیک، به نظر می رسد عوامل دیگری در پیشرفت اختلال کمردرد موثر باشد.